มดแดงกัดกัน
ตอนสงครามโลกช่วงนั้นมีมดแดงกัดกัน แปลกมันกัดกันตายเป็นกองเป็นเข่งเลย ก็ไปบอกหลวงพ่อว่าหลวงพ่อมดมันกัดกันตาย เต็มถนนไปหมด หลวงพ่อท่านบอกว่า "อือ อีก 7 วันสงครามจะเลิก" หลวงพ่อพูดก็เลิกจริงๆ อีก 7 วัน สงครามเลิกเลย ท่านไม่พูดอะไรมาก พูดน้อย พูดแต่คำสองคำก็เข้าโรงงานเลย วิชชาของหลวงพ่อนี่ท่านดีจริง ถ้าวิชชาของหลวงพ่อไม่แน่ ตอนนี้วัดปากน้ำเหลือแต่ดุ้นฟืน เพราะตามหลักจริงๆ แล้ววัดปากน้ำเป็นจุดระเบิด ที่ระเบิดลงเลยแหละ ธรรมดาตามหลักประตูน้ำ บางคลองนี้ไม่มีเหลือ ตั้งแต่ประตูน้ำบางนกแขวก ประตูน้ำอ่างทอง ประตูน้ำบางยาง เหลือแต่ประตูน้ำภาษีเจริญที่ไม่เป็นอะไรเลย ไปถามเลยวัดวาอารามอยู่ไหนไม่มีเหลือ ถูกทิ้งระเบิดหมดเลย ช่วงนั้นหลวงพ่ออยู่ในโบสถ์ ไม่ออกจากโบสถ์เลย นั่งทำวิชชาของท่านอย่างเดียว นั่งปัดลูกระเบิดอย่างเดียว แล้วบางคนก็จะวิ่งมาอยู่ที่วัดปากน้ำ เพราะมั่นใจว่ายังไงก็ปลอดภัยที่สุด สงครามเกิดขึ้นปี 2485 ก็จะมีใบปลิวสงครามโลก เป็นใบปลิวสวยกระดาษอย่างดี กระดาษมันเลย ดอกซากุระสวยๆ อเมริกาเขามาทิ้ง ใจความของเขาก็คือ อเมริกาเขาจะทิ้งระเบิด เขาจะบอกว่าวันนี้เวลาเท่านั้นจะมาทิ้งที่นี่ ให้ประชาชนรีบออกไปให้พ้น เขาจะแจ้งให้ทราบล่วงหน้าก่อนเลย เพราะสงครามมันเกี่ยวกับอเมริกันรบกับญี่ปุ่น เราคนไทยไม่ได้เกี่ยวข้อง ใบปลิวที่ผมเก็บไว้สวยๆทั้งนั้น ข้อความเป็นภาษาไทย ตอนทิ้งระเบิดเสียงจะดัง สะพานพุทธนี่ ผมวิ่งไปดูเลย มันทิ้งระเบิดเวียนเทียนเลยเป็นทางๆ สะพานพุทธนี้ศักดิ์สิทธิ์นะ ทิ้งไม่โดน วัดเลียบนะใหญ่นะเท่ากับวัดโพธิ์ วัดมหาธาตุโดนหมดเลย สวนกุหลาบเพาะช่างโดนหมด แต่สะพานพุทธไม่โดน ทหารชั้นผู้ใหญ่อย่างเช่นจอมพลป. พิบูลสงคราม เข้ามากราบ นายทหารมาเยอะ มารับพระองค์ละ 25 บาท ถ้าเลี่ยมใส่กรอบ 30 หน้ากุฏิของหลวงพ่อจะมีต้นชมพู่ แล้วมีซุ้มออกอีก 2 ข้าง หลังกุฏิของท่านจะเป็นโรงงานทำวิชชา เวลาท่านสั่งงานก็จะเดินทะลุถึงกันได้ ผมไม่ได้เข้าไปในนั้น ไม่มีใครกล้าเข้าไปเพราะในโรงงานเขาไม่ให้คนอื่นเข้า เฉพาะผู้ทำวิชชาเท่านั้น คนทำวิชชารุ่นนั้นก็จะมี ทั้งชีและพระ พระที่ทำวิชชาก็จะมีหลวงพ่อเล็ก เจ้าคุณภาวนาโกศล หลวงตาเจิน หลวงตาใจ หลวงตาสังวาลย์ หลวงพ่อที่อยู่วัดลำพญาก็มีตอนยังหนุ่มอยู่ ฝ่ายแม่ชีมีแม่ชีปุก แม่ชีทองสุข แม่ชีญาณี แม่ชีจันทร์ แม่ชีรัมภา แม่ชีเนาวรัตน์ แม่ชีละมัยก็อยู่รุ่นเก่ารู้จักทุกคน ส่วนหลวงพ่อสมเด็จ(สมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์) นั้น หลวงพ่อวัดปากน้ำท่านส่งไปเรียนที่วัดเบญจมบพิตรฯ ตั้งแต่เด็กๆ
(เรื่องเล่าโดย ลุงประคอง ทับจ้อย บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม1)
