สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๑๒๐
รักตัวของเรา : รักตัวของเราเอง รักตัวของเรา ไม่ใช่เห็นแก่ตัว แต่ต้องทำตัวของเราให้บริสุทธิ์ ให้มีความสุขตลอดเวลา สิ่งที่ผ่านมาทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ มีทั้งดีและชั่ว เราจะต้องเลือกเอาแต่สิ่งที่ดี ๆ ให้เข้ามารวมอยู่ภายในศูนย์กลางกายฐานที่ ๗
เราเรียนเพื่อตัวของเราเอง : เราเรียนธรรมะเพื่อตัวของเราเอง เพื่อให้หลุดพ้นจากการเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามาร ต้องเห็นพระก่อน แล้วถึงจะเห็นมาร ต้องนิ่งในนิ่งไปจนถึงจุดที่ไม่มีนิ่งอีกต่อไป สมมติเรานิ่งในนิ่งแล้ว แต่เอ๊ะ ! ยังมีนิ่งในนิ่งในนิ่งอีก เราก็ต้องนิ่งต่อไปอีก แล้วก็ต้องให้มีวิญญาณเป็นพระ คือ เป็นพระทั้งข้างนอกทั้งข้างใน ส่วนอุบาสิกาก็เป็นพระข้างใน
ธรรมปฏิบัติ : สิ่งที่เราทำอยู่นี้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เพราะว่าเป็นทางมรรคผลนิพพาน เรากำลังแสวงหามรรคผลนิพพานอยู่ บุญอันใดจะประเสริฐ และเลิศเท่ากับการทำใจหยุดนิ่ง กระทั่งเห็นแสงสว่างแว้บเดียว เป็นไม่มี เพราะแสงสว่างนี้เป็นต้นทางที่จะไปสู่อายตนนิพพาน
คุณครูไม่ใหญ่
