เรียนเพื่อตัวเราเอง : ถ้าหยุดสนิทสมบูรณ์ ต้องได้แล้วสิ เราเรียนเพื่อตัวของเราเอง ไม่ใช่เพื่อหลวงพ่อ เพื่อหลวงพ่อก็ยังรอง ๆ เพื่อธาตุธรรมก็ยังไม่ใช่ นั่นยังรอง ๆ แต่มันก็ต้องไปด้วยกัน หลัก ๆ เพื่อตัวเราเอง เป็นที่พึ่งของตัวเองได้ ถ้าตัวเราเองยังไม่หลุด แล้วจะไปช่วยใครได้ อย่าไปหวังเลย
พักผ่อนหย่อนใจที่แท้จริง : การทำสมาธิ คือ การพักผ่อนหย่อนใจที่แท้จริง คือ พักจากภารกิจต่าง ๆ ผ่อนคลายร่างกายทุกส่วน และหย่อนใจที่ตึงๆ ของเรานั้น ลงไปที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ ให้ใจหยุดนิ่ง ๆ นุ่ม ๆ เบา ๆ สบาย ๆ ใจเย็น ๆ ที่กลางท้อง ในระดับที่เรามั่นใจว่า เหนือสะดือขึ้นมา ๒ นิ้วมือ ให้เบาเหมือนขนนกที่ค่อย ๆ ลอยเลื่อนตกสัมผัสลงไปบนผิวน้ำ หรือค่อย ๆ วางเข็มเย็บผ้าไปบนผิวน้ำโดยไม่ให้จม ใจก็เช่นเดียวกัน ต้องค่อย ๆ ผ่อน แล้วก็หย่อนใจ ให้หยุดนิ่ง ๆ นุ่ม ๆ เบา ๆ สบาย ๆ ให้ใจกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว ในแหล่งที่ตั้งดั้งเดิมที่ถูกต้อง ซึ่งจะนำไปสู่ความสุข และความสมหวังในชีวิต คือ เข้าถึงความสุขที่แท้จริง ที่ไม่มีอะไรยิ่งไปกว่านี้ หรือเท่านี้อีกแล้ว
คุณครูไม่ใหญ่
