มีมดเป็นสักขีพยาน
ในช่วงพรรษาจำได้ว่า วันนั้นเป็นวันพระ พระจันทร์เต็มดวง วันเพ็ญเดือน 10 หลังจากหลวงพ่อสดท่านลงปาฏิโมกข์เสร็จ ท่านก็สรงน้ำ แล้วก็เข้าโบสถ์ในเวลาเย็น เพื่อปฏิบัติธรรม ขณะนั่งลงก็เห็นมีมดคันขึ้นเต็มหมด ตามร่องแผ่นหินในพื้นโบสถ์ ตอนนั้นยังไม่มืด ท่านก็เรียกไอ้ชม มึงไปหาน้ำมันมาวงให้อาจารย์ทีซิวะ ไอ้ชมก็ลุกไป แต่ยังไม่ทันออกจากโบสถ์ พอจะก้าวออกจากโบสถ์ ท่านก็เรียกกลับไป ท่านบอกว่า "ไอ้ชม กูสู้มดตัวเล็กไม่ได้ กูก็คงสำเร็จอะไรไม่ได้" แล้วในคืนนั้นเอง หลวงพ่อสดท่านก็ได้บรรลุ วิชชาธรรมกายในโบสถ์หลังนี้ โดยมีมดเป็นสักขีพยาน
ในช่วงที่หลวงพ่อสด ไปเป็นเจ้าอาวาสที่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ มีคนแถววัดโบสถ์ ที่ตามไปบวชอยู่กับท่าน เป็นลูกของตากล่อม ชื่อ นายถวิล นายถวัลย์ คนชื่อถวิล ได้เป็นพระครูปัญญาภิรัต เป็นลูกศิษย์ก้นกุฏิของหลวงพ่อ มีหน้าที่คอยดูแลพระให้หลวงพ่อสด หลวงพ่อ (พระครูมงคลพัฒนคุณ) วัดโบสถ์บน บอกว่าคุ้นเคยกับพระครูปัญญา มีเวลาไปวัดปากน้ำ ก็จะแวะไปที่กุฏิของพระครูปัญญา ไปตั้งแต่สมัยที่ยังไม่ได้เป็นพระครู ลุงชมอายุได้ 20 ปี ก็บวชเป็นพระที่วัดโบสถ์บน มีหมายเรียกให้ลุงไปเกณฑ์ทหาร
สมัยนั้นทุกคนกลัว การไปเป็นทหารมาก จะไปให้หมอดีๆช่วย โยมของลุงชม ไปขอให้หลวงพ่อสดช่วย ไม่ให้ถูกทหาร บอกว่าอยากให้ไอ้ชมบวช อีกสัก 1-2 พรรษาแล้วค่อยสึก ท่านก็บอกว่า "เออคุณ มันการบ้านการเมืองนะ ถ้าคนไม่ถูกทหารหมด บ้านเมืองจะอยู่ได้ยังไง"ลุงชมก็นั่งฟังท่าน แล้วท่านก็หันมาทางลุงชม แล้วก็บอกว่า เอ้าคุณลองดู คุณไปตักน้ำมาถังหนึ่ง เอาคาถานี้ไปภาวนา จุดธูปจุดเทียนเข้า ภาวนาว่า "นะ มะ พะ ทะ หญิงชายทั้งหลายเห็นหน้าเมตตาจิต พุทธะสังมิ" พอใจนิ่งดี ก็เอาน้ำมนต์รดเลย รดแล้วก็เปลี่ยนผ้าไปเลย ไม่ต้องไปคุยกับใคร จนกว่าเราจะเสร็จกิจที่ไปทำลุงชมตอนนั้นเป็นพระอยู่ ก็กลัวเป็นทหาร ท่องบทภาวนาไปเรื่อยๆ เดินไปภาวนาไป พอไปถึงที่ เขาเรียกลุงชมไป เขาก็ตรวจตา ตรวจหัวเข่า เขาก็ถามว่าคุณไม่เคยเป็นอะไรหรือ ลุงชมก็ตอบว่าไม่เคย (ขณะนั้นในใจลุงชมภาวนาตลอด) แล้วเขาก็บอกประเภท 2 ให้กลับบ้านได้ ลุงชมดีใจ
เดี๋ยวนี้ลุงชมไม่อยู่แล้ว ถ้าอยู่อายุก็ร่วม 100 ปี ไม่งั้นคงจะได้พูด ได้คุยเรื่องราวต่างๆ กับลุงชม หลวงพ่อพระครูมงคลพัฒนคุณ อดีตเจ้าอาวาสวัดโบสถ์ (บน) ท่านบอกว่า นี่เป็นเรื่องราวที่ลุงชมได้เล่าให้ท่านฟังเกี่ยวกับหลวงพ่อสด ครั้งมาที่วัดโบสถ์ (บน) บางคูเวียง
(เรื่องเล่าโดย ลุงชม ทองสุขมาก บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม 1)
