ยมบาลตัดสิน
โอวาทหลวงปู่วัดปากน้ำ ตอนที่ 97 โดยสิงหล 4 พ.ย. 58
ทั้งนี้เพื่อการปราบพยศ สัตว์ต่างๆ เสียแต่แรกพบ มนุษย์ทุกคนเมื่อไปสู่เมืองของยมบาลแล้ว ถึงจะเคยใหญ่โตแค่ไหน ยมบาลหรือเจ้าหน้าที่ในเมืองนั้นก็เรียกว่า “สัตว์นรก’’ ทั้งนั้น และการลงโทษก็ไม่เห็นแก่หน้ากัน ถึงเป็นญาติกันมาก็ไม่ผ่อนผัน ทุกคนต้องได้รับโทษ ไปตามกรรมแม่อาจารย์ฟังเจ้าหน้าที่เขาอธิบายแล้วจึงว่า เธอจะไปไหนก่อนก็ไปเถิด ฉันจะแอบดูยมบาลท่านตัดสิน พวกรถคว่ำก่อนถึงจะกลับ แล้วก็เดินไปกลับไปนั่งที่เก่าสักครู่หนึ่งก็แลเห็น ยมทูตพาพวกที่ตาย เพราะรถคว่ำเข้ามาเป็นแถว
เสมียนขวา-ซ้ายก็เปิดบัญชี ถามชื่อและสถานที่อยู่เพื่อสอบดูว่า ใช่ตัวคนหมดอายุจริงหรือไม่ คนแรกมีไม้กลมๆ อาจารย์ดูเป็นนาน จึงรู้ว่าเป็นพวงมาลัย อัดแน่นติดกับหน้าอก เลือดหยดมาเป็นทาง ยมบาลสอบถามได้ความว่า เขาเป็นคนมียศใหญ่ในเมืองมนุษย์ ขับรถส่วนตัวพาเพื่อนๆ ไปหานางโลม และกินเหล้าเมาจึงขับรถชนคันอื่นตัวเขาเองถูกพวงมาลัย กระแทกเข้ากับอกจึงตาย เสมียนเปิดบัญชีแล้วว่า อาชีพของเขาทำราชการ ก็ไม่สุจริต มีการโกงกินกับพ่อค้า ค้าของร้ายคืออาวุธประหัตประหาร แอบขายปืนเถื่อนทำให้ผู้ร้ายชุกชุม ตัวเขาเองเคยสั่งลูกน้องให้แอบฆ่าคน แล้วยังไม่ได้รับโทษทางเมืองมนุษย์เลย
ยมบาลพิโรธตวาดว่า
"เจ้าสัตว์ผู้มัวเมา เจ้ากระทำความผิด อย่างมากมาย เจ้าจะแก้ตัวว่าอย่างไร ข้าเห็นเจ้า อ้าปากอยู่ตลอดเวลา"ชายคนนั้นตอบว่า “ผมไม่ได้ทำผิด ถ้าทำผิด ศาลทางเมืองมนุษย์เขาก็ตัดสินลงโทษแล้ว’’
เสมียนตอบว่า แกต้องมีความผิดแน่ เพราะผู้ตรวจสอบความประพฤติของมนุษย์ มารายงานทุกครั้ง แต่ชายผู้นั้นก็ยังปฏิเสธอยู่นั่นเอง เสมียนจึงสั่งให้เจ้าหน้าที่อีกพวกหนึ่งไปตามโจทก์มา คราวนี้มีคนมากลุ่มใหญ่ มีผู้หญิงชี้หน้าว่าชายผู้นั้นล่อลวง ล่อลวงว่าจะให้ทำงานและจะให้เงินเดือนและผลที่สุดก็ทำลายความบริสุทธิ์ ทำลายแล้วก็ให้ลูกน้องพาไปเข้าซ่องหาเงินต่อไป
(เรื่องเล่าโดย แม่ชีทองสุข สำแดงปั้น บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม2)
