เรียนธรรมะเพื่อตัวของเราเอง : เรายังเป็นผู้ฝึกอยู่ อย่าไปกดดันตัวเอง ใครจะเป็นอย่างไรก็ช่าง เอาตัวเราเป็นหลัก เพราะเราเรียนเพื่อตัวของเราเอง นักรบต้องมีอารมณ์สบายเบิกบาน จริง ๆ เรามาทบทวนของเก่าที่เคยทำมาแล้ว แต่งานหยาบมาบดบัง ดูอย่างคุณยายอาจารย์ฯ ท่านมาทีหลัง ท่านไม่รู้หนังสือ แต่ก็สามารถมาอยู่แถวหน้าได้ จนพระเดชพระคุณหลวงปู่ท่านยกย่องว่าเป็นหนึ่งไม่มีสอง เรามีต้นแบบที่ดีอยู่แล้ว
ต้องไม่ใช้ความคิดวิเคราะห์ : ลูกนั่งธรรมะ ให้ทำอย่างสบาย ๆ นิ่ง ๆ เฉย ๆ พอใจละเอียด ก็จะเคลื่อน เข้าไปสู่ภายใน ทำเฉย ๆ ก็จะเคลื่อนอย่างนุ่มนวลอย่างสบาย แต่ถ้าเคลื่อนแบบยั้ง ๆ ไม่นุ่มนวล แบบรู้สึกหวาด ๆ นั้นเกิดจากเราไปใช้ความคิดวิเคราะห์ทำเป็นนักวิชาการ ต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ถ้าเป็นแบบนี้ก็ต้องฝึกกันต่อไป แค่ลูกทำนิ่ง ๆ เฉย ๆ ก็จะลงไปได้อย่าง นุ่มนวล แบบลงลิฟท์ ยาวไปเรื่อย ๆ ใจจะนิ่งละเอียดไปเรื่อย ๆ ถ้าไปวิเคราะห์ จิตจะหยาบเคลื่อนไปได้ช้าและสะดุด เราต้องฝึกให้คุ้น ๆ ทำซ้ำ ๆ บ่อย ๆ ต้องไม่ใช้ความคิดวิเคราะห์ แล้วปล่อยใจเข้าไปสู่ภายในเลย
คุณครูไม่ใหญ่
