สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๒๑๘
ของขวัญวันเกิดที่หลวงพ่ออยากได้ : เรานั่งมาได้กี่วันแล้วไม่สำคัญ เหลืออีกกี่วันจะถึงวันที่ ๒๒ เมษายนนี้ ลูกจะให้ของขวัญวันเกิดที่หลวงพ่ออยากได้ ไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง ไม่ใช่ภูเขาทอง ไม่ได้ให้ไปขุดทองทำเหมืองอะไร ให้ลูกทำเฉย ๆ เอาผลจากการทำเฉย ๆ มาให้หลวงพ่อ เส้นชัยมีเอาไว้ให้แตะ เส้นชัยมันอยู่เฉย ๆ นักกีฬาต้องวิ่งไปแตะมัน แต่ลูกอยู่เฉย ๆ ได้ไหม แค่นี้เหลือเฟือ คำนี้ไม่ได้พูดลอย ๆ
สมหวังแล้ว : วันนี้เราหยุดนิ่งได้ ๑ นาที ก็ให้ดีใจไว้เถิดว่า เราสมหวังแล้ว หยุดนิ่งได้แล้ว ๑ นาที หรือ หยุดนิ่งยังไม่สมบูรณ์ ก็ไม่เป็นไร แค่รู้สึกตัวโล่ง ๆ ว่าง ๆ โปร่ง เบา สบาย ก็ถือว่าเราสมหวังแล้ว บางคนเกิดมาในโลกนี้ อายุตั้งร้อยปี ยังไม่รู้จักเลยว่า โล่งใจ โปร่งใจ เป็นอย่างไร ใจใส ใจหยุด ใจนิ่ง เป็นอย่างไร ยังไม่รู้จักเลย เพราะฉะนั้น เราได้ ๑ หรือ ๒ นาที ให้ดีใจเถิด แล้วต่อไปจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จำวิธีการที่จะไปถึง ณ จุดตรงนั้นให้ได้ แล้วหมั่นไปถึงตรงนั้นบ่อย ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหมือนเราตอกตะปูย้ำ ๆ ในที่สุดก็ตอกตะปูมิดจนได้ ใจก็เช่นเดียวกัน หมั่นตรึก หมั่นหยุด หมั่นนิ่ง ค่อย ๆ ประคองใจไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวจากฟุ้งมากก็จะฟุ้งน้อย จากฟุ้งน้อยก็จะไม่ฟุ้ง จากไม่ฟุ้งก็จะโล่ง โปร่ง เบา สบาย ใจเบิกบาน เดี๋ยวแสงสว่างก็จะค่อย ๆ เรืองรอง เป็นแสงแก้วที่เนียนตา ละมุนใจ แล้วก็จะละเอียดลงไป จนกระทั่งค่อย ๆ เจิดจ้าขึ้น นานขึ้น มีความสุขไปทุกขั้นตอน เดี๋ยวดวงใส ๆ ก็จะปรากฏเกิดขึ้นเอง เพราะดวงธรรมมีอยู่แล้วภายใน
คุณครูไม่ใหญ่
