จงจำคำหลวงปู่ไว้นะ..
..หาบุญได้..ใช้บุญเป็น..
" เราก็เหมือนกันแสวงหาบุญสร้างบารมี บำเพ็ญทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ได้บุญแล้ว ให้ใจจรดอยู่ที่บุญนั้น เมื่อประสบภัยได้ทุกข์ยากประการใด ก็นึกถึงบุญนั้น อย่าไปนึกถึงสิ่งอื่นให้เหลวไหล
อย่าไปนึกถึงผี ผีมันจะเป็นอะไรผีสู้มนุษย์ไม่ได้ ผีมันตายจากมนุษย์ไปแล้วจึงกลายเป็นผี มนุษย์วิเศษกว่าผีนัก ผีจึงสู้มนุษย์ไม่ได้ จะไปนับถืออะไรกับผี ผีช่วยอะไรไม่ได้เลย สู้นึกถึงมนุษย์ไม่ได้
ไปนับถือจ้าว จ้าวก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะจ้าวตายไปจากมนุษย์แล้ว จ้าวผีจ้าวสางนั้นสู้มนุษย์ไม่ได้
แพ้มนุษย์ทั้งนั้น มนุษย์นี้เป็นผู้มีฤทธิ์เดชมากกว่า
หรือนึกถึงต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ ไปกราบไหว้ต้นไม้ ต้นไม้จะทำอะไรได้ เราเอาฟืนมาหุงอาหาร ผ่าเอามาทำฟืนหุงข้าวอยู่เรื่อยๆ เอามาทำบานประตู หน้าต่าง มาทำพื้นบ้านแล้วมันจะมาทำอะไรให้เราได้
ต้องนึกถึงบุญ
สิ่งอื่นอย่าไปนึก นึกถึงแต่บุญอย่างเดียว
เมื่อต้องภัยได้รับความทุกข์ยากลำบากอย่างใด ให้นึกถึงบุญ เอาใจไปจรดที่บุญ
ทำมาค้าขายอะไร ก็เอาใจไปจรดที่บุญนั้น จะได้ค้าขายคล่อง ได้กำไรเกินควรเกินค่า
จะไปทำนาทำสวน ก็เอาใจไปจรดอยู่ที่บุญนั้น บุญจะให้ผลของนาของสวนเกินควรเกินค่า
ไปรับราชการ ก็เอาใจไปจรดอยู่ที่บุญนั้น หน้าที่ราชการจะรุ่งโรจน์โชตนาการยิ่งใหญ่ขึ้น
ถ้าปกครองบ้านเรือน ก็เอาใจไปจรดอยู่ที่บุญนั้นเหมือนกัน บ้านเรือนจะเจริญรุ่งเรือง อย่าเอาใจไปจรดอยู่ที่อื่น
นี่เราเรียกว่า "หาบุญได้ และใช้บุญเป็น"
ถ้าหากเอาใจไปจรดเสียที่อื่น จะเป็นต้นไม้ ขี้วัว ขี้ควาย อะไรจิปาถะชื่อว่า หาบุญได้ แต่ใช้บุญไม่เป็น..."
(จากพระธรรมเทศนาของพระมงคลเทพมุนี
สด จันทสโร หลวงปู่พระผู้ปราบมาร
เรื่อง ภัตตานุโมทนากถา
๙ พฤษภาคม ๒๔๙๗)
http://www.watpaknam.org/content.php?op=dsn_28
