สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๒๕๘
นึกนิมิตเพื่อเป็นเครื่องผูกใจเอาไว้ไม่ให้ไปคิดเรื่องอื่น : ก็ฝึกไป เอาให้ได้ตลอด ชัด ๆ ๆ ขึ้นไปเรื่อย ๆ (ลูกเมื่อก่อนจะอยู่นิ่ง ๆ เฉย ๆ ไม่นึกอะไร เพราะถ้านึกนิมิต จะรู้สึกว่าต้องใช้กำลังในการดูภาพ ทำให้ไม่มีความสุข) ก็ได้ทั้งสองวิธีนั่นแหละ ถ้านิ่ง ๆ เฉย ๆ พอถูกส่วนก็ถูกดูดเข้าไปสู่ภายใน ก็เห็นได้เหมือนกัน แต่จะได้ต้องปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่างได้จริง ๆ แค่วางใจนิ่ง ๆ เฉย ๆ ก็ถูกดูดเข้าไป แต่ถ้ายังปล่อยวางไม่หมดก็ต้องนึกนิมิต เพื่อเป็นเครื่องผูกใจเอาไว้ไม่ให้ไปคิดเรื่องอื่น พอถูกส่วนก็ถูกดูดเข้าไปได้เหมือนกัน ก็จะเห็นไปตามความเป็นจริง แต่ถ้าทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างได้จริง ๆ หลับตาก็ดูดเข้าไปได้เลย นิ่งกับสุขต้องอยู่คู่กัน ที่ไม่สุขก็เพราะเรายังไม่นิ่ง หรือกำลังจะนิ่ง อย่างพุทธพจน์ “นตฺถิ สนฺติปรํ สุขํ สุขอื่นนอกจากใจหยุดนิ่งไม่มี” พระเดขพระคุณหลวงปู่ท่านก็สรุปว่า “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” ต้องอยู่คู่กัน มาพร้อมกัน นิ่งกับสุข ถ้าหยุดก็จะเห็น วันนี้ก็ชัดแล้ว มีให้เราดู หลับตาแล้วเหมือนลืมตา หลับตาแล้วไม่มืด แม้ลืมตาก็ไม่มีความรู้สึกว่าเราหลับตาหรือลืมตา จะมีสักกี่คนบนโลกที่ทำได้ หลับตาก็เห็น ลืมตาก็เห็น ชีวิตก็สมบูรณ์ ถ้านิ่งจะปฏิเสธการเห็นก็ไม่ได้ จะไม่อยากเห็นก็ไม่ได้ ภาพภายในก็จะมาให้เห็น ก็เพราะภาพภายในเหล่านี้มีอยู่แล้ว อย่างเราเห็นดวง เห็นองค์พระ พอนิ่งแน่นภาพก็จะขยายกว้างขวางออกไป เหมือนในห้องนี้ พอนิ่งก็จะเห็นทั้งหมดในห้องนี้ ภาพภายในก็เหมือนกัน เริ่มต้นจากจุดเล็ก ๆ ขยายกว้างออกไป
คุณครูไม่ใหญ่
