สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรม

สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๓๐๖

วิชชาเข้ามาตอนใจมีความสุข : ยิ่งหยุดยิ่งนิ่ง ยิ่งดิ่งไม่ยั้งเลย ซึ่งทั้งหมดขึ้นอยู่กับหยุดกับนิ่ง หยุดแรกมีความสำคัญมากเลยนะถ้าหยุดแรกได้หยุดต่อไปก็จะง่าย ใจมีความสุขอยู่ภายใน ซึ่งพอความทุกข์เข้ามาไม่ได้ มีความสุขล้วน ๆ วิชชาก็เข้ามาได้ วิชชาเข้ามาตอนที่ใจมีความสุข แต่อวิชชาจะเข้ามาตอนที่ใจมีความทุกข์

การพลัดพรากจากกันจึงเป็นเรื่องธรรมดา : การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นเรื่องธรรมดา อย่าว่าแต่ทรัพย์สิน เงินทอง บ้านเรือน แม้แต่ตัวเราเองก็เหมือนกัน สิ่งที่อยู่ในร่างกายของเรายังต้องพลัดพรากจากไป ไม่ว่าเราจะปกป้องเพียงใด เช่น ฟันในปากยังต้องผุกร่อน หลุดร่วง ผมบนศีรษะ ก็ต้องพลัดพรากไป ขนตาก็ร่วงหล่น ความหนุ่มสาวและความงดงามต้องจากเราไปในที่สุด เพราะไม่ใช่ของเราอย่างแท้จริง เป็นเพียงของชั่วคราว การพลัดพรากจากกันจึงเป็นเรื่องธรรมดา ถ้าเราไม่จากมันไปก่อน มันก็จากเราไปก่อน คน สัตว์ สิ่งของ ก็เป็นอย่างนี้เอง

คุณครูไม่ใหญ่