สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๓๔๙
เห็นให้รอบ : ลูกจะรู้แจ้งแทงตลอดได้ ต้องฝึกให้ใจลูกบริสุทธิ์หลุดจากเครื่องกั้นจิต นิวรณ์ ๕ ใจจะหยุดนิ่ง หยุดนิ่งได้...ต้องทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่งได้...ต้องเห็นภัยในวัฏสงสาร ใจจะไม่ติดอะไรเลย ใจจะเกลี้ยง ๆ ต้องเห็นโทษเห็นภัยในวัฏสงสาร ชาวโลกยิ่งเห็นดีเห็นงาม ใจก็เข้าไปติดเรื่องที่ไม่เป็นสาระแก่นสาร แต่ของลูกแทนที่จะเห็นดีเห็นงาม กลับมาเห็นโทษเห็นภัย ให้เห็นคู่กันให้รอบด้าน ทั้งหมดนี้ คือ “เห็นให้รอบ” ตั้งแต่การเห็นในมโนภาพด้วยสติปัญญา เห็นภาพในมโนภาพให้ชัดเจน พิจารณาไตร่ตรอง ถ้าฝึกให้หลุดพ้นเข้าไปกว่านี้จะเห็นแจ้ง เห็นเป็นภาพ เห็นดวง เห็นองค์พระ ความรู้แจ้งที่เกิดจากการเห็นแจ้ง ก็จะเกิดขึ้น
แก่นสารของชีวิต : จงใช้เวลาทุกอณุวินาทีให้คุ้มค่า โดยอาศัยกายที่เป็น...อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา นี้แหละ แสวงหาสิ่งที่เป็นสาระแก่นสารของชีวิต คือ “ธรรมกาย” ที่มีคุณสมบัติตรงข้าม คือ เป็นนิจจัง เป็นสุขัง เป็นอัตตา เป็นสิ่งที่เที่ยงแท้ เป็นแหล่งกำเนิดของความสุขล้วนๆ และไม่มีการเปลี่ยนแปลง เป็นตัวตนที่แท้จริง เป็นอิสระ หลุดพ้นจากการบังคับบัญชาของพญามาร
คุณครูไม่ใหญ่
