สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๕๑
ดูเฉย ๆ ไม่ต้องคิดอะไร : ฟุ้งได้ฟุ้งไป ยามใดที่เราฟุ้งซ่านอย่าโมโหหรือรำคาญตัวเอง เป็นคนต้องคิดอยู่แล้ว เพราะความคิดเป็นกระบวนการหนึ่งของใจ ฟุ้งได้ฟุ้งไป อย่าเก็บมาเป็นอารมณ์ อย่าต่อ เติม อย่าต่อต้าน ให้ดูเรื่องราวนั้นผ่านไปเรื่อย ๆ เหมือนมองนกบินผ่านไป ดูเฉย ๆ ไม่ต้องคิดอะไรทั้งสิ้น
ฟุ้งละเอียด : ฟุ้งแบบที่มีเสียงสอนธรรมะขึ้นมา แบบนี้เรียกว่า ฟุ้งละเอียดเป็นฟุ้งสีขาว ฟุ้งแบบนี้ยังดี เพราะเป็นฟุ้งที่เป็นกุศล แต่ก็ยังจัดว่าเป็นความฟุ้งอยู่ ดั้งนั้นเราควรทำเฉย ๆ นิ่งเข้าไปเรื่อย ๆ ก็ดูเหมือนเราจะแจ่มแจ้งแตกฉานในหัวข้อธรรม แต่จริง ๆ แล้ว เรายังไม่ค่อยจะรู้เรื่อง ได้แค่รู้สึกปลื้ม ๆ นิด ๆ เป็นกุศลจิตภายใน เป็นฟุ้งละเอียด แต่ถ้าคิดว่าฟุ้งหรือเปล่า ชักสงสัย นี่ก็ไม่ถึงระดับฟุ้งมาก แต่ในอยู่ระดับวิจิกิจฉาสงสัย แต่ถ้าไม่ฟุ้งจะมีความชัดใสสว่างมีความสุขมีความบริสุทธิ์เกิดขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง
ไม่มีท่า : (มีบางวัน นั่งธรรมะในรอบ พอเลิกนั่งแล้วกลับไปนอน มันชัดกว่าตอนนั่ง ก็เลยนอนดูไปเรื่อย ๆ จนหลับไปเลย) ได้อารมณ์กำลังสบาย ใจกำลังสบาย พระอานนท์ไง แค่เอน ๆ ไม่เห็นต้องมีท่าเลย ไม่ยากเลย
คุณครูไม่ใหญ่
