สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๕๒
นิ่งในระดับหนึ่ง : (พอนั่ง ๆ ไปจะเห็นแสงสว่างเป็นมวล ทั้งที่ใจมันก็ยังไม่นิ่งครับ ฟุ้งเรื่องนั่งสมาธิครับ จึงทำให้เกิดความสงสัยครับ) นิ่งในระดับหนึ่งไงละจ๊ะ นิ่งในระดับหนึ่ง มันฟุ้งในเรื่องการนั่งธรรมะ มีความฟุ้งแต่วนเวียนอยู่กับเรื่องการปฏิบัติธรรม มีความคุ้นเคยกับการปฏิบัติธรรม ถ้าคิดเป็นเปอร์เซนต์ ก็นิ่งได้ ๘๐% เพราะมันยังมีความฟุ้งละเอียดอยู่ ซึ่งถ้าหากว่า นิ่งได้ ๑๐๐% ความฟุ้งจะไม่มีเลย แต่นี่ยังระดับ ๘๐% ซึ่งถ้าไม่นิ่งถึงระดับ ๘๐% ๙๐% แสงสว่างไม่เกิด ยังไงก็ไม่เกิด เอาไฟไปส่อง ก็ไม่เกิด (แล้วเราทำยังไงต่อไปครับ) ทำเป็นไม่สนใจ อะไรจะเกิดขึ้น ก็ไม่สนใจ มีเรื่องอะไรก็ตาม ให้มันมา เดี๋ยวมันก็ไป ทำเหมือนฟังหูซ้ายทะลุหูขวา ให้มันผ่านไป พอเราทำเฉย ๆ กับมัน เดี๋ยวมันผ่านไป เพราะเรามีแสงสว่างยึดในระดับหนึ่งแล้ว เดี๋ยวมันจะหายไปเอง เกลี้ยง เพราะเราหยุดนิ่งสมบูรณ์ แสดงว่า อารมณ์วนเวียนอยู่กับธรรมะดี
ถ้าไม่นิ่งก็ไม่เห็น : ต้องมีความสุข สุขเพราะนิ่ง เฉยจึงสุข สุขจึงสว่าง สว่างจึงเห็น สูตรเป็นอย่างนี้ มันต้องนิ่งอย่างเดียว ถ้าไม่นิ่งก็ไม่เห็น ไม่นิ่งเพราะมันมีฟุ้งกับตั้งใจมากเป็นหลัก ตั้งใจมากก็ไม่ได้ จิตมันหยาบ ฟุ้งใจมันก็กระเจิง
คุณครูไม่ใหญ่
