ครั้งหนึ่ง..มีชาวไร่คนหนึ่งขนแตงโมผลเล็ก ๆ จากไร่ของตัวเอง จาก จ.สุพรรณบุรี มาเลี้ยงพระที่วัดปากน้ำ พอมาถึงก็มากราบเรียนถามหลวงปู่ด้วยความเดือดเนื้อร้อนใจว่า “แตงโมไร่ของกระผม มันไม่ค่อยออกลูกเลย” พอหลวงปู่ฟังเสร็จ ท่านก็บอกว่า “เออ..กลับไป จะขนกันไม่ไหวล่ะวะ"
พอได้ยินหลวงปู่พูดแบบนี้ ชาวไร่คนนั้นก็กราบเรียนถามด้วยความสงสัยว่า “แต่ผมดูแล้ว..มันไม่มีนะครับ มันไม่ออกลูกเลยมันไม่งาม ซึ่งถ้ามี..ลูกมันก็จิ๊ด ๆ คือ ลูกเล็กนิดเดียวเท่านั้นครับ”
แต่หลังจากวันนั้น พอชาวไร่กลับไปบ้าน และเดินออกไปดูที่ไร่ อยู่ ๆ แตงโมเกิดเป็นอะไรไม่รู้ คือ จากเดิมที่ไม่มีลูก มันก็ทยอยออกลูกกันอย่างไม่มีเหตุผล พอพลิกไปดูใต้ใบมีลูกติดใต้ใบเต็มไปหมด โดยออกผลแบบพึ่บพั่บ จนตอนหลังต้องขนแตงโมลูกใหญ่ ๆ ไปขายกันไม่หวาดไม่ไหวจริง ๆ อย่างที่หลวงปู่พูดไว้ทุกประการ จนชาวไร่แตงโมคนนั้นต้องกลับมากราบขอบคุณหลวงปู่ยกใหญ่ และรายงานให้ท่านฟังด้วยความร่าเริงเบิกบาน...
Cr. ร. ลิ่วเฉลิมวงศ์ สำนักสื่อธรรมะ
