เวลาของผู้รู้
เวลาของผู้รู้เป็นเวลาที่มีค่ามาก เพราะผู้รู้ย่อมรู้ว่า จะเอาเวลาไปทำอะไร ส่วนผู้ไม่รู้จะฆ่าเวลาด้วยการทำสิ่งไร้สาระ เหมือนเอาศาสตราอันคมมาประหารชีวิตที่ทรงคุณค่านี้เสีย จึงต้องมีชีวิตอยู่อย่างไร้ค่า เป็นโมฆะเวลาของผู้รู้ เป็นเวลาเพื่อเติมความบริสุทธิ์ให้แก่ใจ แล้วมุ่งตรงไปสู่เป้าหมาย ตามความบริสุทธิ์ แล้วนำมาเติมไว้ในดวงใจ
บันทึกธรรมคุณครูไม่ใหญ่
