สารจากจอมยุทธบู๊ลิ้ม ถึงลูกหลวงพ่อ
หน้าโรงน้ำชา ชาวยุทธพเนจรผู้หนึ่งนอนทอดร่างอยู่กับพื้น ร่ำลือกันว่าในตัวมันมีหยกงามอยู่ชิ้นหนึ่ง บัดนี้หยกถูกชิงไปแล้ว ผู้ฆ่าลงมือเพียงดาบเดียวก็สังหารมันได้ แสดงว่าฝีมือไม่เลว
ในยามข้าวยากหมากแพงเช่นนี้ อย่าว่าแต่ชาวบ้านร้านตลาดจักมีอันตรายจากการปล้นฆ่าเลย
แม้สำนักบัวงามแห่งแคว้นดอกบัว ก็มิวายถูกประทุษร้ายหมายบดขยี้
อันที่จริง สำนักนี้เลื่องลือกันว่าบำเพ็ญกิจ เพื่อมหาชนตลอดมารวมเวลาแล้วน่าจะใกล้เคียงกึ่งศตวรรษ
อาณาเขตของสำนักกว้างใหญ่ไพศาล เจ้าสำนักเป็นที่เคารพรักเทิดทูนของสานุศิษย์ บรรพชิตที่คลาคล่ำอยู่ในสำนักล้วนเป็นยอดฝีมือ ฝ่ายธรรมะที่หันหลังให้ทางโลก บรรดาศิษย์มีตั้งแต่ชาวเมืองที่หาเช้ากินค่ำไปจนกระทั่งเศรษฐีประจำแคว้น ทั้งหมดต่างมารวมตัวกันเพื่อ ปฏิบัติธรรมตามคำสอนของพระศาสดา แสวงหาทางพ้นทุกข์ นำพาชาวโลกข้ามวัฏสงสาร
เยี่ยงนี้สมควรมีอันใดให้ถูกมุ่งร้าย?
ก่อนอื่น ข้าพเจ้าจักเล่าให้ฟังว่า สำนักนี้ถูกกล่าวหาด้วยเรื่องที่น่าขบขันนัก
เป็นต้นว่า
- บังอาจสอนผู้คนให้ร่ำรวย
- ใต้อารามมีห้องใต้ดินเอาไว้ซุกซ่อนอาวุธ
- การรับเงินบริจาค คือ การรับของโจร
- การติดลวดหนามบนกำแพง คือ การครอบครองเครื่องใช้ในการรบพุ่ง ทุกข้อสร้างความงุนงงแก่ข้าพเจ้ายิ่ง นัก ทั้งหมดไยมิใช่ไร้เหตุผลสิ้นดี! มารดามันเถอะ ลูกเต่าที่ได้ยินแว่ว ๆ ต่างคาบเรื่องเอาไปด่าประณามกัน ยกใหญ่
เบื้องหลังยังร่ำลือกันว่า มิว่าเป็นเช่นใด บรรดาผู้ประสงค์ร้ายจักเอาผิดสำนักนี้ให้ได้ เนื่องด้วยพวกมันมองว่า สำนักนี้มีทำเลงามยิ่งนัก อาคารสถานที่ก็ใหญ่โตโอ่โถงกว่าสำนักใดในปฐพี ทรัพย์สินเงินทองเมื่อบวกลบคูณหารกลับไปกลับมาแล้ว ตัวเลขช่างเย้ายวนยิ่งนัก เยี่ยงนี้มิควรเป็นสำนักของผู้ทรงศีลดอก เป็นของเราประเสริฐกว่า
และตราบใดยังยึดครองสำนักนี้มิได้ แต่ละคืนพวกประดานี้มิอาจหลับนอนอย่างเป็นสุข มันช่างรุ่มร้อนกระวนกระวายใจนัก
พวกมันเฝ้าแต่ครุ่นคิดว่า “มิว่าเยี่ยงใดก็ตาม เราจักมิให้สำนักนี้รอดเงื้อมมือไปได้ แม้เรามิเคยออกเงินร่วมสร้างสักอีแปะเดียวก็ตาม”
ช่างน่าแค้นใจนัก มิรู้ก่อกรรมทำเข็ญอันใดเอาไว้ แม้มิอยากประสบกลับต้องพานพบเหล่าอธรรม
จักรอดพ้นจากพวกประดานี้ไปได้ เหล่าผู้กล้าทั้งหลายมีแต่ต้องสามัคคีรวมพลัง ระมัดระวังการรุกรับทุกกระบวนท่า
ที่สำคัญ ตอนนี้ทุกท่านจงเร่งไปธุดงค์ที่สำนักบัวงามพร่ำสวดมนต์ บำเพ็ญภาวนาผนึกลมปราณให้สมบูรณ์ มิให้แตกซ่านเยี่ยงพวกมัน
ที่สุดแล้วจงอย่าลืมว่า ผู้อื่นมิได้คำนึงถึงคุณธรรมสูงส่งอันใดแม้พวกท่านมิได้ผิด มันก็มิปรารถนาจะเก็บพวกท่านเอาไว้อันตราย จักบังเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาดังเช่นบทเรียนจากชาวยุทธข้างต้น ที่ถึงฆาตด้วยเหตุผลพิสดารคือ “คนไม่ผิด ผิดที่มีหยกติดตัว!”
Cr : เซี่ยวลี้ปังตอ
สำนักสื่อธรรมะ
