ธรรมะวันนี้ สัจกิริยา ตอนที่ ๖ สุวรรณสามชาดก (จ. ๙ ม.ค. ๖๐)
๔. คนอื่น ช่วยทําสัจกิริยาเพื่อช่วยพระโพธิสัตว์
๔.๑ สุวรรณสามชาดก ว่าด้วย สุวรรณสามบําเพ็ญเมตตาบารมี ความตอนหนึ่งว่า ด้วยความรักในบุตร นางจึงคิดหาวิธีที่จะช่วยบุตรให้กลับฟื้นขึ้นมาให้ได้
ครั้นไม่เห็นหนทางอื่นใดที่จะช่วยลูกได้นางจึงประนมมือขึ้น ระลึกถึงบุญ และคุณความดีที่สุวรรณสามได้กระทํามาโดยตลอด
แล้วตั้งสัจกิริยาเบื้องหน้าร่างอันแน่นิ่งของบุตรว่า“ตลอดกาลที่ผ่านมา ลูกสามะของเรา ได้เป็นผู้ประพฤติ
ธรรมเป็นปกติได้เป็นผู้ประพฤติ ดังพรหมเป็นปกติ...ได้เป็นผู้กล่าวคําสัตย์จริงมาโดยตลอด ได้เป็นผู้เลี้ยงดูบิดา
มารดา เป็นผู้ประพฤติยําเกรงต่อท่านผู้เจริญในสกุล ทั้งยังเป็นที่รักยิ่งกว่าชีวิตของข้าพเจ้า
ด้วยการกล่าวคําสัตย์จริงทั้งหมดนี้ ขอให้พิษของลูกสามะจงหายไป บุญอย่างใดอย่างหนึ่งที่ลูกสามะกระทําแล้วแก่เรา และแก่บิดาของเธอ หากมีอยู่ ด้วยอานุภาพแห่งบุญกุศลทั้งหมดนั้น ขอพิษของลูกสามะจงหายไป ในบัดนี้ด้วยเถิด”
เมื่อนางปาริกาฤษิณีได้ตั้งสัจกิริยาจบลง อานุภาพแห่งคําสัตย์นั้น ทําให้ร่างกายที่แข็งกระด้างประหนึ่งท่อนไม้บัดนี้เริ่มอ่อนนุ่ม และเริ่มขยับตัวได้
เมื่อทุกคนเห็นดังนั้น ก็ดีใจอย่างสุดประมาณทุกูลฤษี รีบตั้งสัจกิริยาตอกย้ําในคํากล่าวเดียวกับนางปาริกาว่า“ตลอดกาลที่ผ่านมา ลูกสามะ เป็นผู้ประพฤติธรรมเป็นปกติ...ได้เป็นผู้ประพฤติดังพรหมเป็นปกติได้เป็นผู้กล่าว
คําสัตย์จริงมาโดยตลอด ได้เป็นผู้เลี้ยงดูบิดามารดา เป็นผู้ประพฤติยําเกรงต่อท่าน ผู้เจริญในสกุล และเป็นที่รักยิ่งกว่าชีวิตของเรา
ด้วยการกล่าวความจริงนั้น ขอพิษของลูกสามะจงหายไป บุญอย่างใดอย่างหนึ่งที่ลูกสามะกระทําแล้วแก่เรา และแก่มารดาของเธอ หากมีอยู่ ด้วยอานุภาพบุญกุศลทั้งหมดนั้น ขอพิษของลูกสามะจงหายไปในบัดนี้ด้วยเถิด”
เมื่อสิ้นคําสัตย์ของทุกูลฤษีแล้ว ร่างของพระโพธิสัตว์ก็พลิกตัวกลับสู่อีกด้านหนึ่ง แต่ยังไม่ฟื้นคืนสติแต่อย่างใด
ในขณะนั้นเอง นางเทพธิดาสุนทรีซึ่งเป็นมารดาในครั้งอดีตชาติ ของพระโพธิสัตว์บัดนี้อาศัยอยู่ ณ ภูเขาคันธมาทน์ ได้ใช้ทิพยจักษุเล็งแลมายังพระโพธิสัตว์ตลอดเวลา
ครั้นเห็นฤษีทั้งสองตั้งสัจกิริยาเพื่อช่วยสุวรรณสามแล้ว นางจึงอันตรธานจากภูเขาคันธมาทน์มาปรากฏกายอยู่เบื้องบนนภากาศ เหนือฤษีทั้งสาม แล้วกล่าวสัจจวาจาเพื่อช่วยสุวรรณสามว่า“เราอยู่ที่ภูเขาคันธมาทน์มาตลอดกาลนาน ใครอื่นที่จะเป็นที่รักของเรายิ่งกว่าสุวรรณสามนั้นไม่มีเลย
ณ คันธมาทน์บรรพตแห่งนี้มาก มีด้วยต้นไม้ล้วนเป็นไม้หอมทั้งหมด ไม่มีต้นไม้ใดที่ปราศจากกลิ่นหอม ด้วยสัจวาจานี้ขอพิษของสามะกุมารจงหายไปด้วยเถิด”
เมื่อสิ้นเสียงของนางเทพธิดาพสุนทรีเหตุการณ์ อันน่าอัศจรรย์ก็พลันบังเกิดขึ้นพร้อมกันถึง ๔ อย่างคือ
ความเจ็บป่วยของสุวรรณสามพระโพธิสัตว์ได้คลายหายไปเป็นปลิดทิ้ง แม้รอยแผลอันเกิดจากการถูกยิงก็กลับเลือนหายไปไม่ปรากฏรอยแผลใดๆ เลย
ประการที่สอง ฤษีผู้เป็นบิดามารดาพระโพธิสัตว์ได้ดวงตากลับคืนมา สามารถมองเห็นเป็นปกติดังเดิม
ประการที่สาม ชนทั้งหมด คือสุวรรณสาม ฤษีทั้งสองและพระราชานั้น ได้หายตัวจากริมฝั่งแม่น้ํามิคสัมมตาไปปรากฏตัวอยู่ที่อาศรมอย่างเป็นอัศจรรย์
และเหตุการณ์ทั้งสามนั้น บังเกิดขึ้นพร้อมๆ กับแสงแห่งอรุณรุ่งพลันปรากฏขึ้นที่ ฟากฟ้าเบื้องบูรพทิศ ขับไล่ความมืดมิดให้เลือนหายจากผืนป่าอีกคราหนึ่ง
