ระเบียงทัศนะ

ส่วนที่ขาดหาย

.....การดำรงตนให้อยู่ในโลกใบนี้ได้อย่างมีความสุข เราต้องปฏิบัติตัวอย่างไรกันบ้าง การทำงานหาเงินให้ได้มากๆ เพื่อตัวเอง เพื่อครอบครัว ซึ่งบางครั้งความสุขที่เราไขว่คว้ามาเพื่อตัวเองนั้นเราต้องสาระวนอยู่กับอะไร “บ้าน” ที่หลายๆ คนต่างถือกันว่าเป็นปัจจัยแรกๆ ที่มนุษย์เราต้องมี เรายอมลำบากกันเกือบครึ่งค่อนชีวิต เพื่อที่จะมีบ้านเป็นของตัวเอง รถยนต์ ข้าวของเครื่องใช้ หากเราไม่สามารถซื้อหามาด้วยเงินสด การแสวงความสุขจากสิ่งชั่วครู่ชั่วยามด้วยการผ่อนชำระเป็นงวดๆ ผมเห็นอยู่หลายครอบครัวที่อดมื้อกินมื้อเพื่อส่งเสียให้สิ่งเหล่านี้บางครอบครัวมีลูกมีหลานการวางแผนอนาคตชีวิตให้แก่เขา หาโรงเรียนดีๆ มีชื่อเสียงไว้ให้ ซึ่งบางทีเราอาจคิดแทนว่า เขาต้องการอย่างนั้น อย่างนี้ ลองทบทวนเสียใหม่ว่า สิ่งที่ลูกได้เป็นผลพลอยได้จากเราหรือเป็นความต้องการของเขาเพียงลำพังกันแน่ หลายคนยอมที่จะสละความสะดวกสบายในการดำรงชีวิตเพื่อเสริมสร้างความมีหน้ามีตาว่าลูกเรียนในสถาบันที่โด่งดัง ไม่ว่าเขาจะต้องจ่ายเงินทองเพื่อซื้อสถานภาพที่ว่านั้นมาด้วยหยาดเหงื่อแรงงานจำนวนเท่าใดก้ตาม เราทุ่มเทให้กับเรื่องพรรณนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว
 

.....หากความทุ่มเท บวกกับการที่ลูกตั้งใจเรียน และได้ผลดีความสุขเล็กๆ น้อยๆ ย่อมเกิดขึ้นแก่เราบ้าง หากแต่ผลที่เกิดขึ้นเป็นด้านตรงข้ามกัน เราจะได้เชื่อว่า ทุกข์ซ้ำ ทุกข์ซ้อน ผมว่าการที่เรามีลูกเรียนดีกับลูกอยู่โรงเรียนดัง นอกจากความสุขมันต่างกันแล้ว เราอาจเบาแรงและทำให้เรามีช่วงเวลาคิดหางาน หรือกิจกรรมที่ทำให้เรามีความสุขเพียวๆ สำหรับตัวเองได้ ผมว่าน่าจะดีกว่าเยอะครับหยุดคิดทบทวนกันดูเถอะครับว่าชีวิตนี้เราต้องการเพียงเท่านี้แค่นั้นหรือ บ้าน รถยนต์ เครื่องใช้อำนวยความสะดวก ชื่อเสียงเกียรติยศ เราให้เวลากับสิ่งเหล่านี้มากเกินไปเสียแล้ว การดำเนินชีวิตด้วย การต่อสู้ดิ้นรนไขว่คว้าข้าวของผมว่าเป็นการลงทุนที่ไม่คุ้มค่านักเพราะกำลังใจของเราจะค่อยๆ อ่อนลง หากแต่เราควรทำใจให้เข้มแข็งด้วยการแบ่งเวลาสำหรับการฝึกใจอย่างถูกวิธีเสียบ้าง อาจเป็นวิธีที่เราได้ความสุขมาอย่างคาดไม่ถึง และไม่ต้องไปเสียเงินเสียทอง
 

.....ความสุขที่บริสุทธิ์จะไม่ได้จากการดิ้นร้นแสวงหาหรอกครับ เราอย่าไปให้ความสำคัญกับข้าวของเครื่องใช้ที่ฟุ่มเฟือยเหล่านั้นจนลืมช่วงชีวิตในส่วนที่ขาดหายไป เราควรจะเพิ่มคุณค่าและหาบทฝึกเพื่อการหยุดใจให้กับชีวิตของเรา จะดีกว่าเพราะตลอดเส้นทางชีวิตของเรานั้นมันไม่ได้ยาวไกลสำหรับที่จะให้เราลองผิดลองถูกได้นานตามที่ใจเราต้องการ

ดุสิต บุญมโนรถ