ดูคุณยายเป็นตัวอย่าง

วันที่ 23 สค. พ.ศ.2560

ดูคุณยายเป็นตัวอย่าง,วาไรตี้,บทความประจำวัน

 

            ดูคุณยายเป็นตัวอย่าง

  น่าชื่นใจในหมู่คณะพวกเรา ลูกชายหญิงของหลวงพ่อ ลูกหลานของคุณยายนี่ยังกับเคี้ยวเพชรเป็นอาหารใจเด็ดเดี่ยวใสจริงๆ ทั้งแข็งทั้งแกร่งทั้งใส ในการที่กล้าที่จะสร้างสิ่งที่เป็นประวัติศาสตร์ของโลก โดยไม่หวาดหวั่นต่ออุปสรรคอันใด

    หลวงพ่อไม่อยากตั้งคำถามว่าเหนื่อยไหม เพราะถ้าถามแล้วก็คงจะตอบว่า ไม่เหนื่อย เอาเป็นว่าหลวงพ่อรู้ก็แล้วก้น มันก็เหนื่อยมาอย่างนี้มาตั้งนับภพนับชาดิไม่ถ้วนแล้ว แต่ชาติต่อๆไปถัดจากนี้น่ะมันจะหายเหนื่อย (สาธุ) เราจึงจำเป็นต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวานน่ะ เพราะฉะนั้นชาตินี้นื่ถึงเหนื่อยยังไงก็แล้วแต่ ล้นะลูกนะ (สาธุ)

   ดูคุณยายของเราท่านเป็นตัวอย่างนะ หลวงพ่อไม่ได้ยินคำว่าเหนื่อยจากปากท่านเลย ไม่เคยได้ยินเลย กลางวันท่านก็มีกิจสารพัด ทั้งวางระเบียบ ทั้งทำเป็นตัวอย่าง ทั้งรับแขกอะไรสารพัด กลางคืนก็ทำวิชชา ตามลูกหลานของท่านมาสร้างบารมี แล้วก็แก้ไขทุกข์มนุษย์ที่เขามาขอบารมีท่าน ตอนกลางวันก็รับแขกน่ะ ตลอดระยะเวลาที่ได้อยู่กับท่านมานี่ไม่ได้ยินคำบอกว่าเหนื่อยเลย หรือเบื่อการสร้างบารมี ได้ยินแต่ว่าท่านบอกท่านงกบุญ "ยายนี่งกบุญจังเลย ยายอยากได้บุญเยอะๆ เพราะยายเห็นว่าทุกอย่างสำเร็จด้วยบุญ"
        
   บุญนี่เป็นเรื่องสำคัญ เพราะฉะนั้นอะไรที่เป็นบุญยายทำมันทุกอย่างทั้งหยาบแล้วก็ทั้งละเอียด แล้วท่านก็มักจะเตือนหลวงพ่ออยู่เรื่อยๆ ว่างานหยาบนี้ ให้คนอื่นเขาทำซะบ้างเถอะ เดี๋ยวสังขารมันจะไม่อำนวยสำหรับการทำงานละเอียดท่านเตือนอยู่เรื่อยๆ ก็คิดว่า ภายในสองปีนี้ เหลืออีกสองปีก็จะอายุ ๖๐ ก็จะชวนลูกหญิงลูกชายหลวงพ่อทุกคนสร้างสิ่งที่เป็นหลักๆให้สำเร็จ ซึ่งก็เหลืออีกไม่กี่สิ่ง มีพระมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี มหาธรรมกายเจดีย์ ตอนนี้ก็สำเร็จไปในระดับหนื่ง แต่ยังไม่สมบูรณ์ มหาวิหารของคุณยาย คิดว่าจะเสร็จเร็ว ส่วนสภาธรรมกายสากลนี่ คงค่อยๆสร้างกันไป เพราะตอนนี้ เราก็เพียงพอที่จะใช้งาน

  งานต่อไป มีแต่จะใหญ่ยิ่งขึ้น หลวงพ่อก็อยากจะให้ลูกทุกคนนี่ ใจใหญ่ตามไปด้วย เราเป็นทหารกองทัพธรรมมาหลายภพหลายชาติ ชาตินี้ก็ต้องมาเป็นกันอีก จะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม ทาหากว่าไม่ได้เป็นทหารกองทัพธรรมแล้วนี่จะมารวมกันอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก ไม่มีเชื้อสายก็จะไม่ดึงดูดเข้าหากัน เหมือนฝูงนกเข้าฝูงนก ฝูงเนื้อเข้าฝูงเนื้อ ฝูงปลาเข้าฝูงปลา นักการพนันเขาก็ดูดเข้าไปหากันน่ะ ขี้เมาก็เข้าวงเหล้า ถ้านักสร้างบารมี นักรบกองทัพธรรมก็ต้องมารวมกันอย่างนื้ จะรู้ต้วหรือไม่รู้ต้วก็ตาม นักรบกองทัพธรรมน่ะจะไม่มีว้นปลดประจำการ เหมือนทหารทางโลก แม้ละสังขารไปแล้วก็ย้งต้องไปทำงานต่อ

  อย่างคุณยายนี่เปลี่ยนสถานที่ทำงานด้วยรูปกายใหม่ เพราะฉะนั้นอย่าหวังว่าจะได้พักผ่อน และปลดประจำการนะลูกนะ ถ้าหวังผิดแล้วก็จะผิดหวัง ก็ต้องทำกันอย่างนี้จนกว่าจะยิ้มสุดท้ายนั้นแหละ เพราะฉะนั้นอย่าทำกันเพียงตามลำพัง ต้องไปตามกันมา ช่วยกันสร้าง มาเอาบุญกัน จะได้สำเร็จอย่างรวดเร็ว ผู้มีบุญที่ลงมาเกิดตามกันมานี่มีเยอะนะ แต่ว่าพญามารบดบังเอาไว้นี่ตรึงเอาไปติดกะโหลกกะลาเยอะแยะ ต้องเป็นหน้าที่ของเราจะต้องไปตามมา ทีนี้ถ้าเราทำเพียงตามลำพังของเรานี่ ขวนขวายน้อยเอาแค่ง่ายๆ สบายๆ เรามีทรัพย์ มีศรัทธาทำด้วยตัวของเราเอง ไม่อยากจะไปงอนง้อใครอย่าไปคิดอย่างนั้นนะลูกนะต้องไปตามพี่ตามน้องวงธรรมะ ซึ่งเป็นทหารกองทัพธรรมที่กระจัดกระจายกันอยู่ไปตามกลับมา มาสร้างบารมี

   ถ้าคุณยายขวนขวายน้อยเอาต้วรอดนี่ พวกเราคงจะไม่มีโอกาสมารวมกันอย่างนี้ ไม่มีโอกาสมาสร้างบุญใหญ่ สร้างประว้ติศาสตร์ของพระพทธศาสนา ซึ่งจะทำให้เกิดแรงบันดาลใจไปทั่วโลกในการที่จะสร้างลันติสุขที่แท้จริง ให้เกิดขึ้นกับโลก คุณยายท่านก็เอาตัวรอดของท่านแล้ว สบาย แต่ท่านเห็นว่าลูกหลานท่านน่ะคือผู้ที่ลงมาเกิด ทหารกองท้พธรรม บังกระจัดกระจายอยู่ จึงช่วยกันตามมาตั้งแต่สม้ยบัานกัลยาณมิตรหมายเลขหนี่ง เป็นบัานหลังเล็กๆมีหลวงพ่อกับยายเท่านั้น ตอนนั้นยังไม่ได้บวช ยังเป็นนักเรียนนักศึกษาอยู่ ท่านเรียกว่านั่งเข้าที่ ก็คือนั่งเจริญสมาธิภาวนา ตามพี่ตามน้อง ตามทหารกองทัพธรรมที่มาเกิดแล้ว

   ท่านมีศัพท์เทคนิคอยู่คำหนี่ง ฟังเอาไวัก็แล้วกัน ท่านบอกพญามาร มันระเบิดออกไปกระจัดกระจายไปเกิดที่โน่นที่นี่ อะไรต่างๆแล้วก็เอาภูเขามากัน แม่นํ้า ภาษา ขนบธรรมเนียม ว้ฒนธรรม ประเพณีให้มีความแตกต่างกัน มาขวางมากัน ตรึงเอาไปติดเรื่องกะโหลกกะลากันไปทั่ว เพราะฉะนั้นนี่รวมกันไม่ได้พญามารกลัวการรวมกันของทหารกองท้พธรรม ผู้ที่มีใจหยุดนี่งอย่างมั่นคงอย่างดีแล้ว เขากลัวมาก กลัวการหยุดนิ่ง เพราะถ้าหากว่าทุกคนหยุดนิ่งได้ ก็เข้าถึงที่พึ่งภายในตัวของต้วเอง รู้เรื่องราวของตัวเองว่ามันเป็นมาย้งไง

    
  ถ้าเอาคนที่หยุดนิ่งได้มารวมกัน คนที่พึ่งตัวเองได้มารวมกัน ก็จะมาช่วยแก้ปัญหาอ้นยิ่งใหญ' ที่พญามารเขาบังคับบัญชาเอาไว้เป็นผังสำเร็จ ตังแต่ให้เกิดแก่เจ็บตาย ให้อะไรสารพัดที่มีความทุกข์ทรมานเยอะแยะจะแก้กันตกได้ เขากลัว จึงพยายามให้กระจัดกระจาย คนละทิศคนละทาง เวลามาเกิดก็มาไล่เลี่ยกัน แต่บางคนนี่เขาดึงยืด เขาดึงมา ยื้อให้มันช้าหน่อย เกิดช้า บางคนก็ดันไปให้เกิดเร็ว เพราะฉะนั้นน่ะเกิดมาเวลาพร้อมๆกันไล่เลี่ยกัน แต่อายุแตกต่างกันเลยคุยกันแทบจะไม่รู้เรื่อง พอผู้สูงอายุสมบูรณ์ด้วยทรัพย์สินเงินทองทุกอย่างพร้อม แต่สังขารไม่อำนวย พอผู้ที่ถูกยื้อให้มาเกิดภายหล้งร่างกายแข็งแรง แต่ว่าขาดเรื่องทร้พย์สินไม่อำนวย จึงมาไม่พร้อมกันกระจัดกระจายกันไป ยายท่านก็ตัองไปตามมา

    เราเกิดมานี่มีหน้าที่นะ หน้าที่ที่สำคัญทีเดียว คือทำหยุดทำนิ่งให้เข้าถึงที่พึ่งภายใน จะได้รู้เรื่องรู้ราว จะได้ศึกษาวิชชาธรรมกายกันหยาบๆนี้ก็รีบไปรวยกันมา แล้วก็เอาทรัพย์หยาบมาสร้างของหยาบ รวมทั้งไปทำหน้าที่ผู้นำบุญ ยอดกัลยาณมิตร คือ ไปตามทหารกองทัพธรรมที่กระจัดกระจายกัน ที่พญามารเขาบดบังเอาไว้ตรึงไปติดกะโหลกกะลานั้นน่ะ พญามารนิ่มีกล่าวไว้ในพระไตรปีฎกเยอะแยะเชียว มีฤทธิ์มาก มีอานุภาพมาก มีมากทีเดียว เขามีผังสำเร็จ รู้อะไรต่างๆไว้หมด

    ในสมัยที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตอนที่ยังไม่ตรัสรู้เป็นเจ้าชายสิทธัตถะ จะได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าหรึอเปล่าก็ยังไม่รู้นะ ขี่ม้ากัณฐกะพร้อมกับนายฉันนะ พอออกจากกำแพงเมือง ในประว้ติกล่าวเอาไว้เลย พญามารน่ะ มาขวางเอาไว้ แล้วก็บอกว่า อย่าไปออกบวชเลย คอยอีก ๗ วันเท่านั้นแเหละสมบ้ติจักรพรรดิจะเกิดขี้น จะได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ พญามารไม่กลัวว่าใคร จะเป็นพระเจ้าจักรพรรดินะ แต่กลัวคนที่ใจหยุดได้แล้ว กลัวการเป็นพระอรห้นตสัมมาส้มพุทธเจ้า เพราะว่าถ้าไปถึงตรงนั้นแล้วจะรู้เรื่องราวที่เขาทำผังสำเร็จอะไรไว้น่ะจะรู้หมดเลย นั่นแสดงว่า พญามารนี่เขารู้ล่วงหน้าไว้แล้วว่า หากพระองค์ออกบวชคราวนี้คงได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาส้มพุทธเจ้า แต่ท่านเอง น่ะยังไม่รู้เลย กระทั่งออกบวชแล้วบำเพ็ญเพียรไป ตอนออกบวชท่านยังต้องเสี่ยงสัตยาธิษฐานเลยว่าจะได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาส้มพุทธเจ้าหรือไม่ ดัดพระเมาลี โยนขึ้นไปในอากาศ ตัดปอยผมนี่แหละว่าขอให้ตั้งอยู่ลอยอยู่ในอากาศ อย่าตกลงมา นี่ท่านต้องเสี่ยงเอานะ คือท่านก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าหรือเปล่าน่ะ เอาพระขรรค์ตัดพระเมาลีโยนแล้วก็ลอยอยู่ในอากาศด้วยอานุภาพแห่งบุญบารมีที่ท่านได้สั่งสมมาเต็มเปี่ยมแล้ว

    แต่นั่นก็แค่สร้างกำลังใจและมหาปีติให้เกิดขึ้นแก่ท่านเท่านั้นนะ ว่ามีสิทธิ์จะได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วหลังจากนั้นก็แสวงหาครูบาอาจารย์ หาวิธีการที่จะพ้นทุกข์ ทีนี้ก ลังบารมีของท่านน่ะ ต้องสอนตัวเอง ต้องตรัสรู้ด้วยตัวเอง ไปหาครูคนไหนเรียนไม่กี่วันก็จบความรู้หมดแล้ว

   ในวันสุดท้ายก่อนตรัสรู้ท่านก็ยังตัองมาเสี่ยงสัตยาธิษฐานอีกครั้งหนึ่งนะ เอาถาดอาหาร ถาดทองคำที่ใส่อาหารของนางสุชาดาไปยืนอยู่กลางแม่นํ้า นํ้าก็ไหลเชี่ยวกราก ท่านก็ยังตัองเสี่ยงสัตยาธิษฐานอีก ถ้าจะได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาส้มพุทธเจ้าแล้วละก็ ให้ถาดทองคำนี่ลอยทวนนํ้าที่เชี่ยวกรากนี้ เพราะสิ่งที่ท่านกระทำนั้นก็ทวนกระแสของกิเลส แล้วถาดนั้นก็ลอยทวนน้ำจริงๆ ก็ยิ่งเพิ่มกำลังใจให้เกิดขึ้นแก่ท่าน คือมีสิทธิ์ที่จะได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

    จะเห็นได้ว่านี่พญามารรู้ก่อนล่วงหน้าเลย รู้ไปตามผังเลยนี่ว่า ท่านจะต้องได้บรรจุตำแหน่งเป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าแน่ ถึงจะเอาสมบัติจักรพรรติมาล่อน่ะ เขารู้โด้อย่างไร เขามีฤทธิ์นะ มีอานุภาพ มีภพของเขาเป็นที่อยู่ ซึ่งถ้าได้ศึกษาวิซชาธรรมกายแล้วก็จะรู้เรื่องราว เกี่ยวก้บเรื่องพญามารนี่พระพุทธเจ้าท่านกล่าวไวในพระไตรปีฎก ด้งนั้นเขามีอานุภาพมาก การลงมาเกิดนี่มาพร้อมกัน แต่ว่าให้อายุไม่เท่ากันและก็กระจ้ดกระจายไปคนละทิศละทาง กว่าจะตามมารวมกันได้นี่ ต้องสู้กันด้วยบุญฤทธิ์นะถึงจะตามมารวมกันได้

      เอามารวมกันแล้วนี่ยังรวมแบบหลวมๆนะ นี่ที่นั่งอยู่ข้างหน้าหลวงพ่อนี่ ลูกชายหญิงทั้งหลายนี่ยังรวมกันแบบหลวมๆ เลยยังไม่แน่น สังเกตดูความคิดคำพูดและการกระทำนี่ ยังไม่เป็นอันหนี่งอันเดียวกัน มันตรงกันเป็นคราวๆ

     เพราะฉะนั้น อย่าประมาทในการสร้างบารมีนะ ตราบใดที่เรามุ่งไปสู่ที่สุดแห่งธรรมจะต้องเจอ เจอแล้วก็ตั้งหลักของใจให้ดีนะ มันมีหลักอยู่ หนึ่งใน ๕ ข้อของอุบาสก อุบาสิกาในพระพุทธศาสนา เอาข้อเดียวก่อน อย่าถือมงคลตื่นข่าว คำว่าตื่นข่าวตอนนี้คือต้องตั้งสติ ตั้งหลักให้มีสติ พอมีสติ ปัญญาจะได้เกิด จะได้รู้เท่าทันในเรื่องข่าวมันเป็นอย่างไร ถ้าเราขาดคุณสมบัติข้อนี้นี่การเป็นอุบาสกอุบาสิกาไม่สมบูรณ์ เพราะฉะนั้นเหตุการณ์ที่ผ่านๆมาน่ะ ข้อนี้เราขาดกัน ต่อจากนี้ไปต้องไม่ให้ขาด ให้มันครบถ้วนบริบูรณ์ จะได้สมเป็นอุบาสก อุบาสิกา ซึ่งแปลว่าผู้เข้าไปนั่งใกล้พระรัตนตร้ย และสมกับเป็นทหารกองทัพธรรมที่จะต้องต่อสู้กับพญามาร ด้วยการหยุดการนิ่ง เมื่อเราหยุดนิ่งได้เข้าถึงพระรัตนตรัยในต้ว ถึงธรรมกายได้ได้ศึกษาวิชชาธรรมกายแล้ว มารวมกันแล้วเมื่อนั้น ก็เป็นสิ่งที่พญามารกลัว และจะเป็นสิ่งที่ทำให้ไปถึงจุดหมายปลายทางได้เร็ว


 

 

จากหนังสือ แม่บท เดินทางข้ามวัฏสงสาร

วันอาทิตย์ที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๔๕
 

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล Total Execution Time: 0.067338748772939 Mins