เทพธิดาแห่งความสะอาด
บ้านกัลยาณมิตรหมายเลข 1 ของคุณยายนั้นเป็นบ้านไม้หลังเล็กๆ แต่ก็ไม่มีใครสามารถใช้คําว่าซอมซ่อกับบ้านหลังนี้ได้เนื่องจากบ้านหลังนี้เป็นบ้านที่สะอาดมาก สะอาดทั้งข้างนอกและข้างในบ้านส่วนฝาไม้กระดานก็สะอาดจนขึ้นเงาราวกับขัดมันทั้งนี้เพราะคุณยายทําความสะอาดบ้านของท่านเป็นอย่างดี
คุณยายมักจะสอนเสมอว่า “ถ้าหยาบไม่ละเอียด แล้วละเอียดจะไปละเอียดได้อย่างไร” ซึ่งหมายความว่า ท่านเป็นผู้ที่ทํากิจต่างๆ ด้วยความประณีต ไม่ว่าจะเป็นงานภายนอกคืองานหยาบ หรืองานภายในคืองานละเอียด สําหรับงานหยาบนั้นท่านก็ตั้งใจทําอย่างดีที่สุด ไม่ว่าจะเป็นการทําความสะอาดการซักล้าง การดูแลเครื่องแต่งกาย และเครื่องใช้ไม้สอยต่างๆ เมื่ออุปนิสัยของท่านเป็นเช่นนี้ยามที่ท่านนั่งหลับตาปฏิบัติธรรมเพื่อทํางานละเอียดหรืองานภายใน ผลการปฏิบัติธรรมของท่านจึงอยู่ในขั้นที่ดีมาก
บางครั้งหลวงพ่อเห็นคุณยายยืนมองอะไรอยู่ หลวงพ่อจึงถาม “ยายๆ ทําอะไร” คุณยายตอบว่า “กําลังเล็งดูว่ามีฝุ่นไหม” “ยาย... แล้วฝุ่นมีมากที่สุดตรงไหน” คุณยายบอกว่า “ตรงมุม เพราะตรงมุมนี่เขาทําความสะอาดไม่ค่อยถึงกัน แมงมุมถึงชอบไปอยู่ตรงมุม ต้องทําอย่างนี้ต้องเช็ดอย่างนี้” แล้วท่านก็อธิบาย ไม่ว่าท่านจะทําความสะอาดอะไรก็ตามท่านจะทําจนสะอาดสะอ้านรอบด้าน เช่นเวลาท่านทําความสะอาดโต๊ะหมู่บูชา ท่านจะเช็ดทุกด้าน ทั้งด้านนอก ด้านใน ทําความสะอาดจนเกลี้ยง ท่านย้ำว่าการทําความสะอาดสิ่งต่างๆ ก็เหมือนการทําความสะอาดตัวของเราเอง เราไม่ได้อาบน้ําเฉพาะเป็นบางจุด หรือเช็ดเฉพาะใบหน้าแล้วเลิก แล้วก็ไม่ได้เช็ดเฉพาะทั้งเนื้อทั้งตัว เวลาที่เราทําความสะอาดร่างกายเราต้องทําให้ทั่วถึง ทั้งอาบน้ำ ล้างหน้า บ้วนปาก และแปรงฟัน ดังนั้น การทําความสะอาดโต๊ะและเก้าอี้ก็ต้องทําทุกส่วนเช่นเดียวกัน
ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างของคุณยายนั้นสะอาดหมดจด นับตั้งแต่เสื้อผ้า เครื่องนอน เครื่องครัว เครื่องใช้แม้กระทั่งผ้าขี้ริ้วก็สะอาดน่าหยิบใช้หลวงพ่อจําได้ว่าคุณยายเคยสอนให้เราวางตนเหมือนผ้าขี้ริ้วเช็ดเท้า บางคนได้ยินแล้วก็เกิดความคิดแย้งขึ้นมาว่าทําไมคุณยายเปรียบให้เราดูต่ําต้อยเหลือเกินอยากจะขอเปลี่ยนเป็นผ้าเช็ดหน้าหรือผ้าเช็ดตัวแทน
คุณยายบอกว่าผ้าเช็ดเท้านั้นเปรียบได้กับเทพธิดาแห่งความสะอาด ตึกทั้งหลังที่สร้างด้วยเงินหมื่นล้านก็ยังไร้ความหมายถ้าขาดเทพธิดาแห่งความสะอาดคือผ้าขี้ริ้ว เพราะตึกหมื่นล้านอันสูงสง่านั้นจะเต็มไปด้วยหยากไย่และสิ่งสกปรก ตึกจะสะอาดดูมีสง่าราศีได้ก็เพราะผ้าขี้ริ้วนั่นเอง แม้ใครจะเหยียบย่ำก็ไม่ว่าอะไร ขอเพียงให้ได้ทําหน้าที่ของตนคือสร้างความสะอาดในทุกหนทุกแห่งแม้กระทั่งฝ่าเท้าของผู้คน เพื่อให้เขาได้มีเท้าที่สะอาดเพื่อก้าวเข้าสู่อาคารที่สะอาดอย่างผาสุก เพราะฉะนั้นโลกจึงไม่อาจขาดเทพธิดาแห่งความสะอาดได้ ใครก็ตามที่ทําตนประดุจผ้าขี้ริ้วเช็ดเท้าแล้ว ถึงตัวต่ําแต่คุณธรรมจะสูงส่ง เหมือนท้องทะเลที่ยิ่งต่ํายิ่งกว้างขวาง
