บริหารเวลาให้เป็น
สงวนเวลาให้ดี บริหารเวลาให้เป็น ช่วงไหนทำ มาหากิน ช่วงไหนบริหารขันธ์ ช่วงไหนพักผ่อน ช่วงไหนออกกำลังกาย แต่ช่วงที่จะเอาไปเสียเวลา ไปกินเหล้าเมายา เที่ยวบาร์ เที่ยวผับ เล่นการพนัน อบายมุขอะไรต่าง ๆ เหล่านั้น มันเสียเวลานะลูกนะ
เสียเวลาของชีวิตที่เราเกิดมาไม่ใช่เพื่อการนั้น เพราะสิ่งเหล่านั้นมันมีแต่ความหายนะครอบงำเราอยู่ ไม่ได้มีความสุขอะไรเลย มีแต่
ความเพลิน เสียเวลา เสียเงิน เสียทอง เสียอารมณ์ เสียสุขภาพ เสียทุกสิ่งทุกอย่างเลย คุณภาพจิตก็เสียไป
ที่สำคัญ คือ เวลา ซึ่งเงินตราซื้อไม่ได้ มันจะเสียไป เราจะต้องสงวนเวลาไว้สร้างบารมี ให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนาให้เข้าถึงพระธรรมกาย จะได้พบความสุขที่แท้จริง จะได้มีที่พึ่งภายใน จะได้รู้ความจริงของชีวิต และเราจะได้ศึกษาความรู้ในพระพุทธศาสนา มีสิ่งที่เรายังไม่รู้อีกมากมาย ที่เรายังสงสัยอยู่เกี่ยวกับเรื่องกฎแห่งกรรม เรื่องทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
นรกสวรรค์มีจริงไหม ชาติที่แล้วที่ผ่านมากับชาติหน้าที่ยังมาไม่ถึง ยังมี
สิ่งที่จะต้องศึกษาอีกเยอะ จะใช้ทั้งชีวิตนี้ก็ยังศึกษากันไม่หมด แล้วทำไมเราจะต้องเสียเวลาหมกมุ่นมัวเมากับสิ่งเหล่านั้น ไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย
เพราะฉะนั้น จะทำมาหากินก็ทำไปเถอะ นั่นจำเป็นที่จะให้ได้ปัจจัยสี่มาเลี้ยงชีวิต พักผ่อนนอนหลับเราก็ต้องพัก จะได้มีเรี่ยวแรงทำมาหากิน รับประทานอาหาร ขับถ่าย อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน ออกกำ ลังกาย
นี่จำเป็นสำหรับการบริหารขันธ์ นอกนั้นต้องสงวนเวลาเอาไว้ เอามา
ปฏิบัติธรรม ทำ หยุดทำ นิ่ง
16 กันยายน พ.ศ. 2545
จากหนังสือ คำสอนคุณครูไม่ใหญ่3
