สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรม

ศาสนาแห่งสันติภาพ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ตรัสว่า “พระนิพพานเป็นเยี่ยม”
นี่คือ คำยืนยันของท่านผู้รู้แจ้งเห็นแจ้งแทงตลอดในธรรมทั้งปวง เพราะฉะนั้นที่เราเวียนว่ายตายเกิดกันมานับภพนับชาติไม่ถ้วน เป้าหมายของเรา
คือ ทำ พระนิพพานให้แจ้ง ถ้ายังไม่แจ้งก็ต้องทำ กันต่อไป
นิพพานจะแจ้งได้นั้น จะต้องอาศัยกำลังบุญบารมีที่เราได้สั่งสมอบรมมาในแต่ละภพแต่ละชาติ มากบ้างน้อยบ้าง กลั่นกายวาจาใจ
ธาตุธรรมเห็นจำคิดรู้ของเรา ให้สะอาด ให้บริสุทธิ์ พอบริสุทธิ์มากเข้า
ใจก็หยุดนิ่ง หยุดนิ่งเพราะว่า ทำซ้ำแล้วซ้ำอีกมานับภพนับชาติไม่ถ้วน

พอใจบริสุทธิ์มันจะหยุดนิ่ง ไม่วิ่งไปที่ไหน ไม่วิ่งไปในทางตา คือ
ไม่ออกไปทางนั้น เห็นอะไรก็ติดอกติดใจ เกิดความยินดียินร้าย ใจไม่แล่นไปทางนั้น ทางหู จมูก ลิ้น กาย ใจ ไม่แล่นไปรับสิ่งเหล่านั้น
พอใจหยุดนิ่งถูกส่วน ก็จะเห็นต้นทางแห่งความบริสุทธิ์ผุดเกิดขึ้นเป็นดวงสว่าง
อย่างเล็กก็ขนาดดวงดาวในอากาศ
อย่างกลางก็ขนาดพระจันทร์ในคืนวันเพ็ญ
อย่างใหญ่ก็ขนาดพระอาทิตย์ยามเที่ยงวัน
ความบริสุทธิ์ของดวงธรรมนี้มาพร้อมกับความสุขและความเข้าใจชีวิตที่ดีขึ้นกว่าเดิมมากมาย
หากมนุษย์ทุกคนในโลกมีเป้าหมายเดียวกัน คือ จะทำพระนิพพานให้แจ้ง หรือมีมรรคผลนิพพานเป็นแก่นสาร มุ่งแสวงหา มรรคผลนิพพาน โลกนี้จะเกิดสันติภาพที่แท้จริง สันติสุขที่แท้จริงก็จะเกิดขึ้น จะไม่มีการทะเลาะเบาะแว้งกันเลย การขัดแย้งก็ไม่มี การเบียดเบียนกันก็ไม่มี มีแต่การแบ่งปัน เอื้อเฟื้อเอื้ออาทรซึ่งกันและกัน มีแต่การให้สิ่งดี ๆ ทั้งทางความคิด คำพูด และการกระทำ

แต่การที่จะให้เข้าใจตรงนี้ มันต้องสั่งสมดวงปัญญามา ได้พบ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอรหันต์ ผู้รู้ บัณฑิต
นักปราชญ์ทั้งหลาย ที่เราคงเคยได้ยินคำว่า เป็นอุปนิสัยแห่งพระนิพพาน ก็คือ จะต้องสั่งสมอุปนิสัย จริตอัธยาศัยนี้จากท่านผู้รู้เหล่านั้น มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นต้น มากเพียงพอจึงจะเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้
แต่ละคนที่มาเกิดในโลกนี้ ผ่านผู้รู้มาในจังหวะที่ไม่ตรงกัน
บางคนผ่านมามากก็เข้าใจง่าย
ผ่านมาน้อยก็เข้าใจได้น้อย
ถ้าไม่ได้ผ่านมาเลย ก็ไม่เข้าใจเลย
และเพราะความไม่เข้าใจนี่แหละ ที่ทำให้โลกยุ่งเหยิงกันอยู่ในปัจจุบัน เพราะมาไม่ตรงกัน แต่ถ้ายุคใดสมัยใดผู้ที่มีอุปนิสัยพระนิพพานมาเกิดร่วมกันเยอะ ๆ ยุคนั้นสมัยนั้น สันติสุขอันไพบูลย์หรือสันติภาพของโลกก็จะบังเกิดขึ้น
24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2545

จากหนังสือ คำสอนคุณครูไม่ใหญ่3