คำพ่อ คำแม่
ตอน คนที่รักเราจริง
ลูกรัก...
คนที่จะรักเราจริงหรือไม่จริงนั้นอย่าดูแค่คำพูดของเขาเท่านั้น คำพูดเป็นเพียงลมปากซึ่งอาจผันผวนเปลี่ยนแปลงได้ คนที่พร่ำว่ารักเรา เห็นอกเห็นใจเรา หรือเคารพนับถือเรานั้น อาจเป็นเพียงลมปากหรือยาหอมที่โชยมาให้เราชื่นใจเท่านั้น ใจจริงเขาอาจเกลียดเราก็ได้ แต่เพื่อประโยชน์บางอย่างจึงทำให้เขาพูดหรือแสดงอย่างนั้น
คนที่ไม่เคยพูดว่ารักเราเลยสักครั้ง ไม่เคยชมเราเลยสักหน เขาอาจเป็นคนที่รักเราจริง ซื่อสัตย์ต่อเราจริงก็ได้เช่นกัน แต่ก็มิได้แปลว่าคนที่บอกว่ารักเราจะมิได้รักเราจริง หรือคนที่ไม่เคยบอกว่ารักเราจะรักเราจริง เพียงต้องการบอกให้รู้ว่าใครจะรักเราหรือไม่รักเรา มิใช่อยู่ที่คำพูด มิใช่ดูกันแค่ลมปาก แต่อยู่ที่การกระทำอยู่ที่การแสดงออกของเขาด้วย ต้องดูควบคู่กันไปทั้งคำพูดและการกระทำ
คนที่ดีต่อเราทั้งต่อหน้าและลับหลัง คอยช่วยเหลือเรา สนับสนุนเรา ปกป้องเรา และยกย่องเราทั้งต่อหน้าลับหลัง ไม่ว่าเราจะเป็นอย่างไรเขาก็ยังเสมอต้นเสมอปลาย นั่นแหละเรียกว่ารักเราจริง เขาจะพูดว่ารักเราหรือไม่พูดไม่สำคัญ ส่วนคนที่ดี แต่ต่อหน้า ลับหลังนินทาเรา ไม่สนับสนุนยกย่องเราจริง พูดๆดีต่อเราเพียงเพื่อจะใช้เรา ประเภทปากอย่างใจอย่าง ปากกับใจ ไม่ตรงกัน นั่นแหละคือผู้ไม่รักเราจริง ถึงปากจะบอกว่าเราดี อย่างนั้นอย่างนี้ก็เชื่อไม่ได้ ในเรื่องนี้เราต้องระวังใจของเราเอง อย่าหลงใหลได้ปลื้มไปกับคารมของใครง่ายๆ จะเสียแรงและเสียใจ ไปเปล่าๆ
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
