คำพ่อ คำเเม่
ตอน คุณของความลำบาก
ลูกรัก...
พ่อแม่ก็เหมือนกันทุกคน คือนอกจากจะไม่ต้องการให้ตัวเองลำบากแล้วก็ยังไม่ต้องการให้ลูกของตนต้องลำบากด้วย ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ต้องการให้ลูกตัวเองลำบากหรือยากจน แต่บางครั้งก็ทำให้ลูกต้องลำบากเหมือนกัน เพราะพ่อแม่นั้นไม่อาจทำให้ลูกสบายได้ทุกอย่าง แต่ลูกรู้ไว้อย่างหนึ่งว่า อันความลำบากนั้นมิใช่จะมีเพียงพิษร้ายทำให้คนเราทุกข์ยากอย่างเดียว หากมองในมุมกลับ ความดีหรือประโยชน์ของความลำบากก็พอมีอยู่ คือความลำบากทำให้คนเราแกร่งขึ้น ฉลาดขึ้น ทำให้คนเราคิดเป็น และทำให้เป็นผู้ใหญ่ขึ้น ความลำบากสอนให้คนเราช่วยตัวเองเป็น เพราะต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด
มีคนไม่น้อยที่เขาได้ดิบได้ดีมาจากความลำบาก โดยถือคติว่า “ยากไปก่อนแล้วจะสบายเมื่อปลายมือ” ตอนต้นเขาหกล้มหกลุกมา เหนื่อยยากมาจนสายตัวแทบขาด แต่พอลำบากนานเข้าก็มองเห็นทางที่จะทำให้สบาย เขาก็สบายได้จริงๆ ในเวลาต่อมาตรงกันข้ามหลายคนสบายมาตั้งแต่เกิด ไม่รู้จักความลำบาก พอมีเหตุทำให้ต้องลำบากขึ้นมาก็แทบจะเอาตัวไม่รอด ทำอะไรไม่เป็น จับอะไรไม่ถูก กว่าจะเอาตัวรอดได้ก็เกือบเอาชีวิตไม่รอดทีเดียว ดังนั้นลูกอย่าไปกลัวความลำบาก ให้ถือว่าความลำบากเป็นครู เป็นกำไรชีวิต และเป็นบทเรียนที่เราต้องจดจำไม่หันเข้าไปหามันอีก
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
