คำพ่อ คำเเม่
ตอน ฝากไว้ให้ลูก
ลูกรัก...
| คงประจักษ์ | เเจ้งจำ | คำเกื้อหนุน |
| ที่พ่อเเม่ | เอ่ยเอื้อ | เกื้อการุณย์ |
| เป็นต้นทุน | สร้างชีวิต | เสริมกิจการ |
| ขอจบคำ | พ่อเเม่ | ไว้เเค่นี้ |
| ฝากวจี | มรดก | ตกลูกหลาน |
| ช่วยกันจำ | ขับเคี่ยว | ให้เชี่ยวชาญ |
| จะพ้นผ่าน | พาลภัย | ได้จำเริญ |
| ขอให้ลูก | พินิจ | ทำคิดชอบ |
| ถูกระบอบ | ปฎิบัติ | ไม่ขัดเขิน |
| ถูกบุคคล | ถูกเวลา | อย่าขาดเกิน |
| เน้นดำเนิน | สายกลาง | ทุกอย่างไป |
| ขอจบคำ | พ่อเเม่ | เพียงเเค่นี้ |
| จำลาที | หมดกาล | จะขานไข |
| รักคิดถึง | ลูกมาก | จากหัวใจ |
| ถึงตัวไกล | ใจอยู่ | คู่ลูกเอยฯ |
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
