คำพ่อ คำเเม่
ตอน ทำสิ่งที่ไม่เสีย
ลูกรัก...
ปกติคนเราเมื่อจะทำอะไรสักอย่างหนึ่งก็มักจะคิดว่า เมื่อทำแล้วจะได้ผลตอบแทนอย่างไร จะเสียหายหรือไม่ เป็นต้น ก็ถูกต้องอยู่ เพราะแสดงถึงความรอบคอบคิดหน้าคิดหลัง หากไม่คิดเสียก่อนอาจผิดพลาดเสียหาย ไม่ได้ประโยชน์อะไรก็ได้ ในแวดวงของศาสนา ท่านแนะนำไว้เช่นนี้เหมือนกันว่า
“พึงอ่อนน้อมต่อผู้ที่อ่อนน้อมด้วย
พึงคบหากับผู้ที่เต็มใจจะคบหาด้วย
พึงช่วยทำกิจแก่คนที่หมั่นทำกิจ
ไม่พึงทำประโยชน์แก่ผู้ไม่ต้องการประโยชน์
อย่าสมาคมกับคนที่ไม่เต็มใจจะสมาคมด้วย”
คำแนะนำนี้ให้ข้อคิดที่ดีมากเลยลูกเอ๋ย ชัดเจนดีจนแทบจะไม่ต้องอธิบายเลย เป็นคำแนะนำที่ป้องกันมิให้คนเราเสียเวลาไปทำสิ่งที่ไม่เกิดประโยชน์ ทำตามคำแนะนำนี้ได้เราจะไม่เสียเวลาเสียเรี่ยวแรง และจะไม่เสียใจภายหลังด้วย เช่น เราไปอ่อนน้อมถ่อมตนต่อคนที่เขาแข็ง กระด้าง ไปยกมือไหว้คนที่เขา
ไม่ยอมรับไหว้ก็เสียมือเปล่า หรือเราไปช่วยเหลือช่วยทำกิจต่างๆแก่เขา แต่เขาไม่เห็นความมีน้ำใจของเรา ก็ป่วยการเปล่า อยู่เฉยๆ ดีกว่า ลูกเอ๋ย คนเราไม่เหมือนกัน ลูกอย่าไปคิดว่าเขาเหมือนเราหรือเราเหมือนเขา เราคิดอย่างหนึ่ง เขาคิดอย่างหนึ่ง ดูให้ดีคิดให้ดีก่อนที่จะตั้งความหวังหรือคิดจะทำอะไรให้แก่ใคร จะได้ไม่เสียใจและเสียดายในภายหลัง ทำอะไรโดยไม่คิดหน้าคิดหลังให้รอบคอบก็อาจจะเสียได้
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
