คำพ่อ คำเเม่
ตอน พวกบ่างช่างยุ
ลูกรัก...
ในสังคมเราทุกวันนี้มีคนอยู่ประเภทหนึ่งที่ชอบพูดจาทำให้คนอื่นทะเลาะกันหรือแตกแยกกัน มันเป็นความสุขของเขาที่เห็นคนอื่นหัวปั่นไปตามลมปากของเขาได้ โบราณเรียกคนอย่างนี้ว่า พวกบ่างช่างยุ ทางศาสนาเรียกว่าคนส่อเสียด คือคนที่นำคำพูดของคนนี้ไปบอกคนโน้น นำคำพูด ของคนโน้นกลับมาบอกคนนี้พร้อมทั้งต่อเติมเสริมแต่งเนื้อหาให้น่าเชื่อเป็นจริงเป็นจังมากขึ้น จริงบ้างไม่จริงบ้างก็ว่าไป
คนที่เชื่อคำพูดของคน ประเภทนี้ก็มักทะเลาะกัน เข้าใจผิดกัน และเกลียดกันไปเลยก็มี ทั้งที่ความจริงต่างฝ่ายก็มิได้ เป็นอย่างที่เขาพูดเลย แต่คนส่อเสียดทำให้วุ่นไปเอง จึงต้องระวังคนประเภทนี้ไว้ให้มาก อย่าไปหลงคารมใครง่ายๆ ทำหูให้หนัก ฟังหูไว้หูเป็นดีที่สุด ใครมาเล่าเรื่องของคนโน้นคนนี้ให้ฟังก็ฟังไว้เฉยๆ ไม่ควรไปต่อความยาวสาวความยืดหรือเก็บเอามาใส่ใจ เราจะพลอยบ้าไปด้วย ดูไม่ฉลาดเลย และที่สำคัญที่สุดก็คือระวังตัวเราอย่าให้กลายเป็นคนส่อเสียดหรือเป็นบ่างช่างยุเสียเองเท่านั้น
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
