คำพ่อ คำเเม่
ตอน การแก้แค้น
ลูกรัก.
ลูกคงเคยดูภาพยนตร์จีนกำลังภายในประเภทบู๊ล้างผลาญ แก้แค้นกันไปแก้แค้นกันมา โดยถือคติว่าแค้นต้องชำระ ท้ายที่สุดก็ได้รับความหายนะล้มตายไปด้วยกันทั้งสองฝ่าย นั่นเป็นเพียงภาพยนตร์ แต่ถ้าคิดให้ดีก็ให้คติเราเหมือนกัน คือให้เห็นว่าความแค้นและการแก้แค้นนั้นไม่ดีเลย ซึ่งก็เป็นความจริงลูกเอ๋ย ความแค้นนั้นเป็นสิ่งไม่ดีแน่นอน
ถ้าลูกไปมีความแค้นกับใครหรือมีใครมาทำให้ลูกแค้นเคือง ถึงจะหนักหนาสาหัสอย่างไร ถ้าทนได้ก็ทนไว้ อย่าไปใส่ใจหมกมุ่นกับความแค้นนั้นนัก มันทำให้เราว้าวุ่นขุ่นเคืองจนไม่มีความสุข ไม่มีความสงบ และเสียเวลาไปโดยไม่เกิดประโยชน์ เพราะความแค้นเป็นไฟ มันจะเผาลนจิตใจและความคิดของเรา ให้ร้อนรุ่มอยู่ตลอดเวลา ทำให้เราหมกมุ่นอยู่กับการคิดแก้แค้นเสมอ เป็นตัวล้างผลาญเวลาเเละความสุขในชีวิตเเละครอบครัวของเราเเท้ทีเดียว
ลูกเอ๋ย ใครมาทำให้เราแค้น ปล่อยวางได้ก็ปล่อย ให้อภัยได้ก็ให้อภัย ใจเราจะได้สบาย สุขภาพจิตก็ไม่เสีย การคิดแต่จะแก้แค้นเพียงเพื่อให้หายแค้น เพียงเพื่อความสะใจนั้นบางที ก็ทำให้สะใจและเป็นสุขได้ชั่วครู่ชั่วยามเท่านั้น ผลพวงจากการแก้แค้นที่จะตามมาอาจทำให้เราทุกข์ทรมานตลอดชีวิตก็ได้ เช่น แก้แค้นแล้วต้องหลบหนีเข้าสังคมไม่ได้ แก้แค้นแล้วตัวเองต้องไปนอนอยู่ในคุกตะรางเป็นสิบปียี่สิบปีหรือตลอดชีวิตดูไม่คุ้มเลย การที่จะดับไฟแค้นได้นั่นอยู่ที่การให้อภัย อยู่ที่ปล่อยวางความแค้น มิใช่อยู่ที่การแก้แค้น เมื่อไฟแค้นยังไม่ดับ ก็หาความสุขสงบในชีวิตได้ยาก
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
