คำพ่อ คำเเม่
ตอน ดี-ชั่ว
ลูกรัก ..
เมื่อเราต้องการให้ชีวิตของเราดำเนินไปด้วยดี มีผู้คนนับถือ อยู่เย็นเป็นสุขในสังคม โดยที่สุดต้องการให้ครอบครัวเราสงบอบอุ่น ที่จำต้องทำตัวเราเองให้ดีไว้ก่อน เราจะทำดีได้ก็ต่อเมื่อเรารู้ว่าอะไรดี
ซึ่งจะทำดีถูก ทำนองเดียวกัน เราต้องรู้ว่าอะไรชั่วด้วย จะได้ไม่ทำ เรื่องดีชั่วนี้ เป็นเรื่องสำคัญในชีวิต อะไรดีอะไรชั่วต้องแยก แยะให้ออก แยกแยะให้เป็น ถ้าแยกแยะไม่ออก จะทำให้สำคัญผิดไปได้ คือเห็นดีเป็นชั่ว เห็นชั่วเป็นดีไป ซึ่งก็มีอยู่มากที่เห็นอย่างนี้ จึงทำให้หลงผิดไป ทำให้ชีวิตต้องผันแปรไป ทำให้ครอบครัวขาดความอบอุ่นถึงล่มสลายก็มี ทำให้ผู้คนรังเกียจ ที่จะคบหาก็มาก
อันที่จริง ความดี ความชั่ว คนดี คนชั่ว เรื่องดี เรื่องชั่ว อยู่ใกล้ชิดกันมาก บางทีอยู่ในตัวคนเดียวกันเสียด้วยซ้ำ แต่ตรงกันข้ามกันโดยสิ้นเชิง เหมือนเหรียญสองหน้า แม้แต่ละหน้าจะอยู่ใกล้ชิดติดกันและอยู่ในเหรียญเดียวกันก็ไม่ปนกัน เข้ากันไม่ได้ ดีชั่วก็เช่นกัน บางทีก็แยกแยะแทบไม่ออก แต่ก็ต้องพยายามแยกแยะให้ออก ไม่อย่างนั้นจะเห็นดีเป็นชั่ว เห็นชั่วเป็นดีไป การเห็นอย่างนี้โบราณเขาเรียกว่า “เห็นกงจักรเป็นดอกบัว” เพราะแยกไม่ออกว่ากงจักรเป็นอย่างไร ดอกบัวเป็นอย่างไร
พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช)
