คำพ่อ คำเเม่
ตอน รักยาวให้บั่น รักสั้นให้ต่อ
ลูกรัก...
คนเก่าเล่าขานกันมาว่า “รักยาวให้บั่น รักสั้นให้ต่อ” เห็นว่ามีความหมายดีก็เลยนำมาบอกลูก คือถ้าเราอยากมีอนาคตที่ดี มีชีวิตอยู่อย่างเป็นสุขตลอดไป ก็ต้องบั่นคือตัดขาดสิ่งที่จะมาทำลายอนาคต ทำลายชีวิตของตนเสีย อย่าเข้าใกล้สิ่งเหล่านั้น เช่น อบายมุข ยาเสพติด ความเกียจคร้าน ความสุรุ่ยสุร่าย ความหุนหันพลันแล่น เหล่านี้เป็นสิ่งที่คอยบั่นทอนอนาคตทั้งสิ้น ไม่โดยตรงก็โดยอ้อม ถ้าบั่นออกจากชีวิตเราได้ อนาคตก็รุ่งเรือง สดใสได้ไม่ยาก แต่ถ้าเราคิดสั้นๆ คิดเอาเฉพาะหน้า หวังสนุกสุขสบายเฉพาะหน้า มีชีวิตไปวันๆ อนาคตจะเป็นอย่างไร ก็ช่าง ก็ให้เสพอบายมุขต่อไป เกียจคร้านต่อไป สุรุ่ยสุร่ายต่อไป อนาคตก็จะค่อยๆ วูบลงและดับไปในที่สุด
ตัวอย่างแบบนี้ลูกก็คงจะเห็นมาบ้าง บางคนเบื้องต้นชีวิตก็ลำบากยากจน แต่ด้วยความมุมานะ รู้จักทำงาน รู้จักเก็บออม รู้จักกินใช้ ไม่แตะต้องอบายมุขและสิ่งเสพติดต่างๆ ไม่นาน ก็ตั้งตัวได้ อนาคตสดใส ชีวิตสุขสบาย แต่บางคน เบื้องต้นชีวิตสุขสบาย พ่อแม่หาเงินทองไว้ให้เป็นก่ายเป็นกอง แต่คิดสั้นๆ เอาแต่ตามใจตัวเอง ไม่รู้จักคุณค่าของทรัพย์สมบัติที่พ่อแม่ยกให้ กินใช้อย่างฟุ่มเฟือย ไม่ช้านานก็หมดตัว ชีวิตต้องลำบากลำบน หมดอนาคตไป น่าเสียใจแทนพ่อแม่ของเขา สู้อุตส่าห์หามาเกือบตลอดชีวิต แต่ลูกกลับมาผลาญเสียไม่กี่ปี อบายมุขไม่เข้าใคร ออกใครหรอกลูกเอ๋ย มันทำลายอนาคตของทุกคนนั่นแหละถ้าไปหลงติดมันเข้า ทำตามคำโบราณ ที่ว่า “รักยาวให้บั่น รักสั้นให้ต่อ” เป็นดีที่สุด
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
