คำพ่อ คำเเม่
ตอน ยารักษาใจ
ลูกรัก...
ขึ้นชื่อว่าความทุกข์แล้วเป็นไม่มีใครปรารถนา แน่นอน แต่ทุกคนก็มีทุกข์ติดตัวกันอยู่ทั้งนั้น มากบ้างน้อยบ้างก็ต้องมี พระท่านว่าทุกข์มี ๒ อย่าง คือ ทุกข์กาย กับ ทุกข์ใจ ทุกข์กายแก้ได้ด้วย อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค แต่ทุกข์ใจนั้นท่านว่าต้องแก้ด้วยธรรมะ ธรรมะเป็นยาแก้ทุกข์ทางใจ เป็นยาหอมบำรุงหัวใจ เป็นที่พึ่งทางใจ คนเราเมื่อมีทุกข์ทางกาย ได้อาหารเป็นต้นมารักษาก็หาย แต่ทุกข์ทางใจต้องใช้ธรรมะมารักษา คนที่ไม่เห็นความจริงข้อนี้ เมื่อมีทุกข์ทางใจก็จะทุกข์หนัก ว้าเหว่ เศร้าสร้อย บ่นเพ้อ รำพันและโวยวายโทษนั่นโทษนี่
ส่วนคนที่มีธรรมะและปฏิบัติธรรมะจะมีภูมิต้านทานทุกข์ทางใจได้ดีกว่าคนปกติ แม้จะเผชิญกับทุกข์ก็บรรเทาทุกข์ได้เอง และสามารถหาความสุขได้ แม้ในยามทุกข์เข็ญ ลูกจงฝึกฝนทำความเข้าใจธรรมะให้ดีเถิด จะเข้าใจได้เองว่าธรรมะนั้นดีอย่างไร
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
