คำพ่อ คำเเม่
ตอน โรคหูเบา
ลูกรัก...
เป็นสามีภรรยากันที่ดี เป็นเพื่อนร่วมงานกันก็ดี เป็นมิตรสหายกันก็ดี เป็นพี่น้องกันก็ดี จะมีโรคแทรกอย่างหนึ่งที่ทำให้เกิดความร้าวฉาน หรือไม่เข้าใจกันได้ โรคนั้นคือโรคหูเบา
อาการของโรคหูเบาก็คือเชื่อง่าย ขาดความพินิจพิจารณา ไม่คิดหน้าคิดหลัง มีใครมาพูดอะไรในทางที่ไม่ค่อยดีของสามีภรรยา ของเพื่อน ของพี่น้อง หรือของคนที่เกี่ยวข้องกับตัวเอง แทนที่จะฟังหู ไว้หู กลับเชื่อทันทีหรือเห็นด้วยทันทีว่าเป็นความจริง ทั้งๆที่ยังไม่ได้ไตร่ตรองให้รอบคอบก่อน ยังไม่ได้สืบสาวราวเรื่องก่อน บางครั้งยังไม่รู้จักคนพูดดีเสียด้วยซ้ำ อย่างนี้แหละคือโรคหูเบา
ความจริง เมื่อมีใครมาพูดถึงเรื่องคนโน้น คนนี้ที่ เกี่ยวข้องกับเรา เราต้องวางใจเป็นกลาง หนักแน่นไว้ก่อนเป็นดีที่สุด สามีภรรยาที่ติดเชื้อโรคหูเบามาจากคนอื่นต้องมาทะเลาะกัน ต้องมาแยกทางกันก็เพราะโรคนี้มามากต่อมากแล้ว เพื่อนต้องแตกจากเพื่อน พี่น้องต้องแตกกันเพราะโรคหูเบาก็มีให้เห็นไม่น้อย
เมื่อรู้ความจริงอย่างนี้แล้ว เมื่อมีใครมาเล่าอะไรให้ฟัง ฟังหูไว้หูแม้ว่าคนที่พูดนั้นจะเป็นคนที่น่าเชื่อถือได้ก็ต้องไตร่ตรองให้ดี กรองเสียก่อนเชื่อ แต่ถ้าคนพูดเป็นคนที่ไม่น่าเชื่อถือด้วยแล้วก็ตัดไปได้เลย ไม่ต้องเก็บมาคิดให้รกสมอง เพราะในโลกนี้มีคนที่ชอบปั้นน้ำเป็นตัว ชอบเห็นคนอื่นเป็นทุกข์เดือดร้อนอยู่เป็นอันมาก คนที่ชอบเสี้ยมเขาควายให้ชนกัน คนที่ชอบทำลายคนอื่นด้วยคำพูดก็มีไม่น้อย จะต้องระวังคนพวกนี้เข้าไว้ให้ดี หนักแน่นเข้าไว้ ทำหูให้หนักเข้าไว้เป็นดีที่สุด
พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช)
