คำพ่อ คำเเม่
ตอน เก็บหอมรอมริบ
ลูกรัก...
เมื่อเราต่อสู้ทำงานได้เงินหรือทรัพย์สินมาแล้วจะทำให้เราตั้งตัวได้ทันทีก็หาไม่ เพราะเงินทองที่ได้นั้นมิใช่ได้มาครั้งเดียวเป็นกอบเป็นกำใหญ่โตจนตั้งตัวได้เลย แต่จะทยอยได้มาเรื่อยๆ ช่วงที่ได้มานี้แหละที่สำคัญ หากได้มาแล้วไม่รู้จักกินไม่รู้จักใช้ ไม่รู้จักเก็บหอมรอมริบ ได้มาแล้วก็จะหมดไป การอดออมซึ่งหมาย
ถึงการเก็บหอมรอมริบไว้นั้นเป็นความจำเป็นมาก ได้เงินทองมาแล้วก็แบ่งปันเป็นส่วนๆ คือกินใช้บ้าง เก็บออมไว้บ้าง จะมากน้อยอย่างไรก็เก็บออมไว้ มิใช่ว่าได้มาแล้วก็กินใช้จนหมด หมดแล้วก็หาใหม่ คนที่ทำอย่างนี้เรียกว่า “คนทำมาหากิน” ส่วนคนที่เก็บออมเรียกว่า “คนทำมาหาเก็บ” ส่วนที่เก็บไว้นี่แหละจะค่อยพอกพูนขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นทรัพย์ก้อนโตพอที่จะทำให้ตั้งตัวเป็นหลักฐานได้
การที่จะเก็บหอมรอมริบได้ก็ต้องอยู่ที่การอดออมเป็นสำคัญ คือต้องยอมอดบ้าง อย่าตามใจปาก อย่าตามใจตัวมากนัก อยากกินอะไรอดได้ก็อดไว้ กินเฉพาะที่จำเป็น ขอให้กินเพราะหิว แต่อย่ากินเพราะปากมันอยากกิน อยากใช้อะไรอดได้ก็อดไว้ ใช้เฉพาะที่จำเป็นต้องใช้ ซื้อเฉพาะที่จำเป็นต้องซื้อ อย่าซื้อเพราะ
อยากได้เพียงอย่างเดียว เมื่อเราอดได้ เงินทองก็ยังอยู่กับเราเอาส่วนนี้แหละไปออมไว้อีกทีหนึ่ง ทำอย่างนี้แหละ ที่เขาเรียกว่า “อดออม” หรือ “เก็บหอมรอมริบ” ถ้าลูกอยากตั้งเนื้อตั้งตัวให้ได้เร็วๆ ก็ต้องปฏิบัติตัวอย่างนี้จึงจะสมหวัง
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
