จนทรัพย์ไม่จนใจ
ชายยากจนเข็ญใจ ชื่อมหาทุคตะ ออกไปรับจ้างเศรษฐี เพื่อหาเงินมาเลี้ยงพระที่ตนนิมนต์ไว้
(เศรษฐี) : เพื่อนมหาทุคตะ ทำงานรับจ้างหรือ ?
(ทุค.) : ขอรับ กระผม
(เศรษฐี) : จักทำอะไร ?
(ทุค.) : แล้วแต่ท่านจักให้ทำ
(เศรษฐี) : ถ้าอย่างนั้น พรุ่งนี้เราจักเลี้ยงภิกษุ ๒ - ๓ ร้อย
จงมาผ่าฟืนเถิด
แล้วก็ให้หยิบมีดและขวานมาให้
มหาทุคตะถกเขมรอย่างแข็งแรง ถึงความอุตสาหะ วางมีด คว้าขวาน ทิ้งขวาน ฉวยมีด ผ่าฟืนไป
(เศรษฐี) : เพื่อน วันนี้เธอขยันทำงานเหลือเกิน มีเหตุอะไรหรือ ?
(ทุค.) : นาย ผมจักเลี้ยงภิกษุรูปหนึ่ง
อรรถ. เรื่องบัณฑิตสามเณร ธรรมบท มก. เล่ม ๔๑ หน้า ๓๒๑
