นกปากซ่อมกับหอยกาบ
ในวันที่ท้องฟ้าปลอดโปร่งและอากาศแจ่มใส มีหอยกาบตัวหนึ่งนอนผึ่งแดดอยู่ที่หาดทรายชายทะเล มันเปิดเปลือกหอย ทั้งสองข้างออกเพื่อรับแสงแดดอันอบอุ่นอย่างสุขสบาย ในขณะนั้นเอง มีนกปากซ่อมตัวหนึ่งเดินหาอาหารอยู่ ในบริเวณใกล้เคียง มันมองเห็นเนื้อสีแดงของหอยกาบตัวนั้น สะท้อนแสงแดดเป็นประกาย
เมื่อนกปากซ่อมเห็นดังนั้นก็ดีใจ รีบตรงเข้าไปใช้ปากจิก หมายจะกินเนื้อหอย หอยกาบได้รับความเจ็บปวดแสนสาหัส จึงรีบหุบเปลือกหอย ทั้งสองข้างเข้าหากันอย่างรวดเร็ว หนีบเอาจะงอยปากของนกปากซ่อมติดอยู่ในเปลือกหอยด้วย นกปากซ่อมพยายามดึง จะงอยปากของตนออกสุดแรงเกิดแต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะหอยกาบ หนีบไว้อย่างแน่นสนิท
เวลาผ่านไปไม่นานนัก นกปากซ่อมเริ่มรู้สึกสำนึกเสียใจ แต่ก็ยังคงแสดงท่าทางไม่แยแส แล้วพูดกับหอยกาบว่า
“แกนี่ช่างเป็นสัตว์ที่โง่เง่าจริง ๆ แกหนีบจะงอยปากของฉัน ไม่ยอมปล่อยอย่างนี้ ตัวแกเองก็เคลื่อนที่ไม่ได้ ถ้าวันนี้ฝนไม่ตก พรุ่งนี้ฝนไม่ตก ตัวแกเองจะต้องแห้งตายเป็นแน่ ทางที่ดีแกควรรีบคลายเปลือกหอยของแกแล้วกลับลงน้ำไปซะจะดีกว่า”
เจ้าหอยกาบได้ฟังดังนั้นก็ยิ้มอย่างเย็นชา แล้วตอบนกปากซ่อม ไปว่า “แกไม่ต้องมาทำพูดดี ฉันไม่หลงกลแกอย่างแน่นอน ปากของแกถูกฉันหนีบอยู่อย่างนี้ วันนี้กินอะไรไม่ได้ พรุ่งนี้ก็กินอะไรไม่ได้ แกเองก็จะต้องอดตายในไม่ช้าเช่นกัน”
สัตว์ทั้งสองตัวเถียงกันไปเถียงกันมาครึ่งค่อนวันโดยที่ไม่มีใครยอมใครเลย พอดีกับที่ชายชาวประมงคนหนึ่งเดินผ่านมาและ เหลือบตาไปเห็นสัตว์ทั้งสองตัวหนีบติดกันอยู่ เมื่อเห็นดังนั้นชายชาวประมงก็พูดขึ้นว่า “วันนี้ข้าโชคดี เหลือเกิน เมื่อแกทั้งสองตกลงกันไม่ได้ ข้าก็คงต้องคว้าโอกาส อันดีนี้ไว้เองแล้วล่ะ”
และแล้วชายชาวประมงก็จับเจ้านกปากซ่อมกับหอยกาบใส่ ลงในชะลอมไม้ไผ่ด้วยกัน แล้ววางแผนการไว้ว่า พรุ่งนี้เขาจะนำมันไปขายในตลาดต่อไป
ท่านทั้งหลาย...
การเป็นคนถือทิฐิมานะ ดื้อดึงจะเอาชนะให้ได้ฝ่ายเดียว นิสัยแบบนี้ทำให้กลายเป็นคนที่ไม่มีใครอยากคบหา มักจะทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ แล้วตัวเองก็ต้องมานั่งเสียใจ ภายหลัง เมื่อเห็นโทษของหอยกาบและนกปากซ่อมแล้ว เราควรเลือกทำตัวให้เป็นคนที่รู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว ประนีประนอม มีหลักการ ชัดเจน เมื่อใดที่รู้ว่าตัวเองทำพลาดก็ควรมีความกล้ายอมรับผิด และปรับปรุงแก้ไข ไม่ดันทุรัง เถียงข้าง ๆ คู ๆ ไม่กลัวหน้าแตก คนที่รู้จักแพ้ รู้จักถอยอย่างนี้แทนที่จะบั่นทอนศักดิ์ศรีของตนเอง ตรงกันข้าม กลับจะยิ่งกลายเป็นบุคคลอันเป็นที่รัก เคารพ และ ยำเกรงของผู้อื่น
