ง่ายเเต่ลึก

จุดเล็กใสที่คล้ายเมล็ดโพธิ์เมล็ดไทร

                                                          ตะวันธรรม

                       เมื่อเราได้สวดมนต์บูชาพระรัตนตรัยกันเสร็จเรียบร้อยแล้วต่อจากนี้ไปตั้งใจเจริญสมาธิภาวนากันนะ รวมใจหยุดนิ่ง ๆ นุ่ม ๆ อยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ แตะเบา ๆ สบาย ๆ ใจจะได้เคลื่อนเข้าไปสู่ภายในเอง ใจจะขยาย กายก็จะขยาย ความโล่ง โปร่ง เบาสบาย หายคับแคบหายอึดอัดก็จะเกิดขึ้นกับเรา

                       พอถูกส่วนมันจะหายไปหมดเลย เหมือนเราไม่มีตัวตนไม่มีร่างกาย คล้าย ๆ กับกลมกลืนไปกับบรรยากาศ เป็นที่โล่งว่างที่ไม่มีขอบเขต แต่อุดมไปด้วยความสุข ความบริสุทธิ์ แล้วใจก็จะหยุดนิ่งแน่น นุ่ม เบาสบาย

                        จุดเล็ก ๆ ใส ๆ ก็จะบังเกิดขึ้นเอง เป็นความใสบริสุทธิ์ที่เราไม่เคยเห็นมาก่อนเลย ใสเกินความใสใด ๆ ในโลก เพชรว่าใสแล้วในยามต้องแสงที่มีประกายเจิดจ้า แต่ว่ายังสู้จุดสว่างใส ๆ นี้ไม่ได้เลย ถ้าเทียบกันแล้วรัตนะภายนอกเหมือนของที่ตาย ส่วนจุดใส ๆ เหมือนของที่เป็น ที่มีชีวิตชีวา

                         จุดสว่างนี้ คือจุดเริ่มต้นของชีวิตใหม่ในเส้นทางของพระอริยเจ้า เส้นทางของท่านผู้รู้แจ้งเห็นแจ้งแทงตลอดในธรรมของผู้พ้นแล้ว เจนจบในโลกนี้แล้ว เจนจบในชีวิตของวัฏสงสารแล้ว เจนจบชีวิตที่เวียนว่ายตายเกิด ผ่านการเป็นอะไรต่ออะไรมามากแล้ว

                         จุดสว่างนี้จะมาพร้อมกับความสุขที่ยิ่งใหญ่ ความบริสุทธิ์ของใจที่เกลี้ยง จนเรารู้สึกภาคภูมิใจ ปีติใจว่า เรามีใจที่ใสบริสุทธิ์ที่ให้ความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่กว่าความรู้สึกใด ๆ ที่ผ่านมา มันเหมือนเติมเต็มความพร่องของชีวิตให้บริบูรณ์ขึ้น

                        จุดใสสว่างนี้เป็นประดุจเมล็ดพันธุ์พืชของชีวิต ที่รวบรวมความลับของชีวิตเอาไว้ เรื่องราว ต่าง ๆ ของสรรพสัตว์และสรรพสิ่งทั้งหลายทั้งปวง เหมือนเมล็ดผลไม้ เมล็ดโพธิ์เมล็ดไทร ที่รวมทั้งราก ทั้งต้น กิ่ง ก้าน ใบ ดอก ผลของต้นโพธิ์ต้นไทร ครอบคลุมรวบรวมความร่มรื่นของต้นโพธิ์ ความร่มเย็น ร่มเงาของต้นโพธิ์ เรื่องราวของต้นโพธิ์เอาไว้ทั้งหมดเลย

                       จุดเล็กใสภายในก็คล้าย ๆ อย่างนั้น แต่ว่าเรื่องราวภายในนั้นมันยิ่งใหญ่กว่าต้นโพธิ์ต้นไทร
มากมายนัก เรื่องภพภูมิ ภพชาติ เรื่องการเวียนว่ายตายเกิด เรื่องนิพพาน ภพ ๓ โลกันตร์ เรื่องแสนโกฏิจักรวาล อนันตจักรวาล เรื่องนิพพานถอดกาย ไม่ถอดกาย เรื่องที่สุดแห่งธรรม อะไรต่าง ๆ เหล่านี้ เป็นต้น

                       จุดเล็กใสจะปรากฏเกิดขึ้นเมื่อใจหยุดนิ่งถูกส่วน มีความสุขความบริสุทธิ์ ความสว่าง ทั้งชัด ทั้งใส ทั้งสว่าง ทั้งนิ่ง ทั้งแน่นทั้งนุ่มนวลไปพร้อม ๆ กันหมดเลย จะปรากฏเกิดขึ้นเมื่อใจเรานิ่ง แล้วก็จะขยายออกมาเป็นดวงใส ๆ กลมรอบตัวเหมือนดวงแก้วที่เจียระไนแล้ว จะใสเย็นสบาย มีความสุขมาก

                        ดวงใส ๆ นั้นเป็นต้นทางไปสู่อายตนนิพพานที่พระพุทธเจ้าพระอรหันต์ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานแล้ว ผู้พ้นแล้วผ่านเส้นทางนี้ในแนวดิ่งอย่างเดียว แต่ขยายไปทุกทิศทุกทาง กว้างขวางออกไปอย่างไร้ขอบเขต และในทางสายกลางนั้นเราก็จะเห็นสิ่งที่มีอยู่แล้วในตัว เหมือนรถหลาย ๆ ผลัดที่ส่งต่อ ๆ กันไปให้ถึงจุดหมายปลายทาง

                       มีทั้งดวง ทั้งกาย ชีวิตใหม่ภายในที่บริสุทธิ์บริบูรณ์เพิ่มขึ้นตั้งแต่กายมนุษย์ละเอียด กายทิพย์ กายพรหม กายอรูปพรหมกายธรรมโคตรภู กายธรรมพระโสดาบัน กายธรรมพระสกทาคามี กายธรรมพระอนาคามี กายธรรมพระอรหัต แลว้ กายธรรมในกายธรรมอีกมากมายที่ซ้อน ๆ กันอยู่ภายใน อย่างที่เราไม่รู้
เลย เพราะพญามารบดบังเอาไว้ไม่ให้รู้ แม้กระทั่งไม่รู้ตัวเองว่าเรายังไม่รู้อะไรเลย เพื่อที่เราจะได้ไม่ขวนขวายแสวงหาความรู้

                     เขาบดบังเป็นชั้น ๆ เข้าไปเลย ตั้งแต่กายมนุษย์หยาบก็บดบัง ไปถึงกายมนุษย์ละเอียดก็ยังบดบังอีกระดับหนึ่ง ทิพย์พรหม อรูปพรหม กายธรรมเป็นชั้น ๆ เข้าไป กระทั่งนับชั้นไม่ถ้วนอยู่ภายใน

                     เมื่อเรามาเกิดเป็นมนุษย์ในชาติหนึ่ง เราควรจะตัดสินใจเลือกทางเดินที่จะให้ประโยชน์สุขแก่ชีวิตของเราดีที่สุด ให้ความพึงพอใจสูงสุดแก่ชีวิต ท่านผู้รู้มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระอริยเจ้า

                    ทั้งหลาย ท่านมีบุญมีบารมีสอนตัวเอง ฝึกฝนตัวเอง ศึกษาฝึกฝนอะไรต่าง ๆ เหล่านั้นมาตลอด ท่านตัดสินใจว่าชีวิตอันประเสริฐคือชีวิตที่เดินเข้าไปสู่เส้นทางสายกลางภายในที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและความบริสุทธิ์ ความรู้แจ้งเห็นแจ้งแทงตลอดในธรรมนั้นเป็นสิ่งที่ประเสริฐสุด

                   ดังนั้น ทุกชาติที่ผ่าน ๆ มา ท่านจึงแสวงหาสิ่งนี้ โดยให้โอกาสตัวเอง ตั้งแต่สละทรัพย์ สละอวัยวะ กระทั่งสละชีวิตเพื่อให้เข้าถึงตรงนี้ ถึงความหยุดนิ่งอยู่ภายใน อะไรที่เป็นเครื่องพะรุงพะรังของชีวิตก็ปลดปล่อยมันไป เปลี่ยนแปลงสภาพสิ่งนั้นให้เป็นบุญเป็นบารมี ที่จะส่งเสริมเป็นพลังผลักดันให้เข้าไป
สู่เส้นทางสายกลางภายใน

                 เมื่อทรัพย์ที่แสวงหาเป็นเครื่องพะรุงพะรังของชีวิต ต้องห่วง ต้องกังวล มีปัญหา แรงกดดัน ก็เปลี่ยนแปลงทรัพย์นั้นเป็น อริยทรัพย์ เป็นบุญเป็นกุศลไป อวัยวะและชีวิตในทำนองเดียวกัน มุ่งแสวงหาสิ่งนี้ เพื่อเส้นทางสายกลางภายใน คือ หยุดเป็นตัวสำเร็จ นี่แหละ

                  เพราะฉะนั้น ในชีวิตหนึ่งที่เกิดมาเป็นมนุษย์ เราต้องหยุดนิ่งตรงนี้ให้ได้ แล้วเราจะพบว่าปัญหาที่เกิดขึ้นในโลกนี้เกิดขึ้นเพราะความไม่รู้ เพราะใจมนุษย์ไม่หยุด ถ้าหยุดนิ่งแล้วจะมีความรู้ขึ้นมาอย่างหนึ่งว่า

                  สิ่งที่ยากที่สุด จะแก้ได้ด้วยวิธีการที่ง่ายที่สุดซึ่งเรานึกไม่ถึงเลย มันยิ่งกว่าหญ้าปากคอก ที่วัวออกจากคอกแล้วเดินข้ามไปเสียอีก เรามองข้ามไปนานแล้ว

                ถ้าใจมวลมนุษยชาติทุกคนหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ได้ เข้าถึงสันติสุขภายใน อะไรๆ ก็จะดีขึ้น เริ่มตั้งแต่ภายในตัวของมนุษย์ทุกคนในโลกแล้วก็ขยายมาสู่โลกภายนอกจะสุขเย็นตั้งแต่ สัตวโลก คือ จิตใจ ขยายมาที่ขันธโลก คือ ร่างกาย ระบบประสาท กล้ามเนื้อ สุข สดชื่น แล้วก็ค่อย ๆ ขยายไปสู่โอกาสโลก คือสิ่งแวดล้อม ตั้งแต่บรรยากาศติดผิวหนัง อากาศในตัวช่องว่าง ๆ ออกไปสู่โลกภายนอกจักรวาล ภพภูมิ แสนโกฏิจักรวาล อนันตจักรวาล ไปทั่วธาตุทั่วธรรม สันติสุขก็จะเกิดขึ้นง่าย ๆ อย่างนี้

              พระเทพญาณมหามุนี
วันอาทิตย์ที่ ๕ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๑

จากหนังสือ ง่ายเเต่ลึก เล่ม 2
                                                                                                โดยคุณครูไม่ใหญ่