งามต่างกัน
สุปปิยปริพาชกกับเหล่าสาวก เดินตามไปข้างหลัง
พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เเละเหล่าพระสาวก
สุปปิยปริพาชก ครั้นได้เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้า เสด็จไป
ด้วยพุทธลีลาอันหาที่เปรียบมิได้ เเละเห็นภิกษุทัั้งหลาย
มีจักษุทอดลง มีอินทรีย์สงบ มีใจสงบ กำลังถวาย
นมัสการพระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้เป็นดั่งดวงจันทร์เพ็ญ
ที่ลอยเด่นอยู่บนนภากาศ ฉะนั้น อย่างนี้เเล้ว ได้เหลียวดู
บริษัทของตน
บริษัทปริพาชกนั้น มากไปด้วยหาบบริขารมิใช่น้อย
มีตั่งเล็กๆ สามง่าม บาตรดินมีสีดังเเววหางนกยูง กะทอ
เเละคนโทน้ำเป็นต้น ซึ่งห้อยอยู่ที่ไม้คาน หาบมาพะรุงพะรัง
ทั้งปากกล้า กล่าววาจาหาประโยชน์มิได้ มีอาทิอย่างนี้ว่า
มือของคนโน้นงาม เท้าของคนโน้นงาม มีวาจาเพ้อเจ้อ
ไม่น่าดู ไม่น่าเลื่อมใส ครั้นเห็นดังนั้น เขาเกิดวิปฎิสาร (ความเดือดร้อนใจ)
อรรถ. พรหมชาลสูตร มก. เล่ม ๑๑ หน้า ๑๔๐
