เพิร์ธนี่ คนเห็นพระ ตอน ผีโลภมาก
หลังจากที่เจ้าของมือที่ยื่นออกจากกำแพง วิ่งออก ประหนึ่งนักวิ่งได้ยินเสียง ปัง จากปืน ณ จุดสตาร์ท ปล่อยตัว.
เพิร์ธ์นี่ เธอก็ดีใจ ที่ได้ปลดปล่อยพวกเขาเหล่านั้น เธอเล่าให้พ่อแม่ฟังด้วยความตื่นเต้น
ความอยาก เป็นโรคอย่างหนึ่ง เป็น1 ใน 3 โรค นอกจากโรคหิว โรคชรา ที่เกิดขึ้นมาพร้อมกับมนุษย์ยุคต้นกัปป์ก่อนจะมีโรคอื่นๆตามมาจากการกระทำปาณาติบาตและฆ่าสัตว์บูชายัญ เบียดเบียนชีวิตสัตว์ของมนุษย์ พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ใน พราหมณธัมมิกสูตร
ความอยาก อยากได้ อยากมี อยากเป็น ทำให้เกิด ความต้องการ สะสม กักตุน หวงแหน และความตระหนี่ตามมา.
ความอยากถ้าเป็นอกุศล ทำให้เกิดกรรมการกระทำ เบียดเบียนทรัพย์ ลักทรัพย์ ฉ้อโกง ข่มขู่กรรโชก ใช้กำลังในการแย่งชิง ตามด้วยการทำร้าย ชิงทรัพย์ ปล้นฆ่า การกระทำผิดศีลตามมา.
ส่วนความอยาก ที่เป็นกุศล เช่น อยากให้ตนเองและมนุษย์ทุกๆคนพ้นทุกข์ อยากแนะนำสอนให้ทำทานรักษาศีล ละชั่ว ทำความดี ทำใจให้ผ่องใส ในระหว่างที่ต้องเวียนตายเวียนเกิดอยากบันเทิงในโลกทั้งสองเท่านั้น คือ มนุษย์โลกและเทวโลก อยากบรรลุธรรม อยากมีปัญญา อยากไปนิพพาน.
ความอยาก มีกรรมคือการกระทำตามมา พอพูดถึงกรรม โดยส่วนมากจะคิดว่า กรรมที่เป็นบาปอกุศล ทั้งที่กรรม(การกระทำ)มีทั้งกรรมดี กรรมชั่ว มีอานิสงส์(บุญ) และวิบากกรรม(บาป)
ความอยากในเรื่องกุศล ส่วนมากจึงใช้คำว่า ฉันทะ ความพอใจ ความรักใคร่ ความชอบใจ ความยินดี แทน.
เบื่อกันไหม? ท่านผู้ติดตาม โม้มากเรื่องจัง ธรรมะริมทางฯก็แบบนี้นะ แต่ โม้ธรรมะ ดีกว่าโม้เรื่องไร้สาระ นะ 555.
มาต่อกันดีกว่า หลังจากนั้น เพิร์ธนี่ เธอก็มีสัมผัสเหมือนมีอะไร ติดตามเธอมาตลอด แล้วคืนนั้น
ณ ห้องนอนชั้นสองของบ้านซึ่งอยู่ฝั่งเดียวกับรั้วประตูบ้าน ขณะที่เธอจะกำลังคุยกับคุณแม่ของเธอ ก็มีเสียงเคาะกระจก ดังป๊อกๆ เธอมองไปตามเสียงนั้นก็เห็นเจ้าของมือ หน้าคุ้นๆเหมือนกับที่เธอเจอที่กำแพงเลย ตัวอยู่นอกรั้ว แต่ยื่นมือยาวๆมาเคาะกระจก เธอจึงหลับตานึกถึงบุญและแผ่เมตตาไปให้เสียงนั้นก็หาย
เธอก็เมาท์มอยกับคุณแม่ต่อ สักพัก เสียงเคาะกระจกดังอีก เธอหันไปก็เห็นเหมือนเดิม จึงหลับตาตั้งจิตปรารถนาแผ่เมตตาให้อีกครั้ง (สงสัยยังไม่อิ่ม น่าจะหิวมานาน)
หลังจากเหตุการณ์สงบเธอก็คุยกับคุณแม่ต่อ สักพักใหญ่ๆ เสียงนั้นก็มาอีก
เมื่อเป็นเช่นนั้นก็รู้สึกว่า ให้ไปแล้ว จะเอาอะไรอีก จึงได้ตวาดไปด้วยความรำคาญ พร้อมตัดพ้อต่อว่า เทวดาทั้งหลายที่ทำหน้าที่เฝ้าบ้านไปไหนกันหมด ทำไม ปล่อยให้ผี สัมเภสีผีเร่ร่อนเข้ามามารบกวนได้ ลามไปถึงเทวดาประจำหมู่บ้าน ทำไมปล่อยให้ผีเร่ร่อน เขามาในหมู่บ้าน ทำอะไรกันอยู่ พร้อมทั้งขู่ต่อไปจะไม่เอาบุญมาฝากแล้วนะ
ได้ผล แฮ่ะๆ หายไปเลย ...
ความสุขใครๆก็ต้องการ ยิ่งผี มีแต่ทุกข์ยิ่งต้องการมาก เพราะขาดบุญ ตอนเป็นมนุษย์ก็ประมาทไม่สั่งสมบุญไว้ พอตายหมู่ญาติไม่รู้หลักวิชชา อุทิศบุญไม่เป็น ทำให้อดยาก เวลาในเมืองผี ยาวนานก็ทุกข์ยาวนาน พระพุทธเจ้าจึงทรงตรัสเตือน อย่าประมาท และ การสั่งสมบุญนำความสุขมาให้ นะ
ใครติดตามธรรมะริมทางฯ ตอนผีสมชาย คงจำได้ บอกว่า หิว พออุทิศบุญให้ ได้รับแล้ว แต่ไม่ยอมออก ต่อรองขอบุญเพิ่ม พอถามว่าอยากได้บุญอะไร บอกขอบุญไปเกิด ซึ่งตอนนั้นก็ได้รวบรวมปัจจัยกันทำบุญบวชพระเข้าพรรษาไปให้ เมื่อได้รับบุญก็มาขอบใจและบอกลาจากไป จำกันได้ไหม ?
และเรื่องราวของน้าจี๋ ที่เดินทางไปภูเก็ต ผ่านศาลข้างทาง ผีตามขึ้นรถมาขอส่วนบุญ พอให้ไป ก็ไม่ยอมลง ติดรถไปถึงภูเก็ตนะ เพราะอยากได้บุญอีก นานๆคนมีบุญจะผ่านมา ติดตามและตามติดเลย.
เรื่องราวจะเป็นอย่างไร โปรดติดตาม Ep.4 ตอน ไล่เทวดาประจำบ้านและการแผ่เมตตา ต่างกันอย่างไร เร็วๆนี้ แต่ก็ขึ้นอยู่กับเวลากับอารมณ์ บวกกับความนิยมและมีคนสนใจ.
ปล.บทความเฉพาะผู้ที่เชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม ตายแล้วไม่สูญ นรกสวรรค์มีจริง บุญบาปมีจริง ผลของทานและการอุทิศกุศลให้มีจริง ยังมีบุคคลที่เข้าถึงธรรมจริง.
สวัสดี/เจริญพร
มนวีโร ภิกฺขุ
19 มิถุนายน พุทธศักราช 2563
ณ วัดพระธรรมกายคลองสาม ปทุมธานี
#ธรรมะริมทางไปที่สุดแห่งธรรม
