ระเบียงทัศนะ

.....วันแรกที่ผมเริ่มมีความรู้สึกว่าเราเป็นผู้ใหญ่เติมที่คือ วันที่ผมเข้าทำงานอย่างเป็นหลักเป็นแหล่งมีรายได้ไว้เพื่อใช้จ่ายสำหรับตัวเอง และเพื่อจัดสรรไว้เป็นงบค่าใช้จ่ายในส่วนอื่นอย่างเช่นงบเพื่อความกตัญญู งบเพื่อสงเคราะห์ญาติและงบเพื่องานสังคมสังเคราะห์ และถึงแม้ว่าวันนี้ผมจะมีความรู้สึกว่าเราเป็นผู้ใหญ่เต็มที่แล้วต้องรับผิดชอบตัวเองแล้วก็ตาม ผมเองยังโหยหาคำให้ศีลให้พรจากพ่อแม่ญาติผู้ใหญ่อยู่เสมอๆ ยังเพียรเฝ้าขอท่านอยู่เป็นประจำ คุณแม่ของผมท่านก็ชอบให้ศีลให้พรเสียด้วยเอาเป็นว่าเรามีความต้องการตรงกัน คนหนึ่งชอบรับอีกคนชอบให้ โดยเฉพาะก่อนออกจากบ้านเมื่อเรายกมือสวัสดีคุณแม่ท่านมักให้พรเสมอ
 

.....ประเพณีไปลามาไหว้ที่บ้านผมทำกันจนคุ้นเคยผมจำได้ว่าตั้งแต่เรียนหนังสือจนกระทั่ง ทำงานและปัจจุบันนี้ก็ยังทำคือก่อนออกจากบ้าน หรือกลับเข้าบ้านนอกจากผมและพี่ๆ จะไหว้คุณพ่อคุณแม่แล้วหากมีญาติผู้ใหญ่หรือคนบ้านใกล้เรือนเคียงที่สูงอายุกว่าเราก็จะไหว้เขาด้วยพี่ๆ น้องๆ รวมทั้งคุณแม่จะหน้าบานเมื่อผู้ใหญ่เพื่อนบ้านออกปากชมว่าพวกเราเป็นเด็กน่ารัก คำพูดติดปากของคุณแม่เวลานึกอะไรไม่ออกตอนที่พวกเราไหว้ท่าน ท่านจะพูดสั้นๆ ว่าให้เป็นเจ้าคนนายคน แต่สำหรับวันแรกของการทำงาน ผมคิดว่าคุณแม่คงจะนึกไว้นานหรือไม่ก็ตั้งใจไว้สำหรับปฐมฤกษ์วันแรก ท่านพูดเรียบๆ ว่ายามอยู่ก็ให้เขารักยามจากก็ให้เขาคิดถึงนะลูก
 

.....ผมยิ้มรับคำคมของแม่แล้วมาตรองดูก็ยังนึกขำเข้าทำงานยังไม่ทันไรจะให้เราจากไปไหนเสียล่ะครับคุณแม่
ผมสรุปความเอาเองว่า เราต้องทำให้เขารักก่อนเป็นอันดับแรก ไม่ว่าจะรักเราด้วยผลงานและอุปนิสัยก็ตามที แต่ถ้าจะมีคนเกียจเราบ้าง ผมก็ถือว่าเป็นวิบากกรรมที่เราเคยทำไว้กับเขาเมื่อชาติปางก่อนก็ต้องยอมรับกัน ไอ้เรื่องที่จะไม่โกรธไม่เกียจเขาตอบน่ะ ผมว่าทำยากแล้วแต่ถ้าจะต้องทำดีกับเขาด้วยแล้ว ผมว่ายากแสนยากทีเดียว แต่ก็ต้องทำนะครับผมเองก็เคยลองทำแล้วได้ผลเลิศเลยทีเดียว จากที่ไม่ค่อยชอบหน้าไม่ถูกชะตากันนัก แต่ปัจจุบันคนที่เคยคิดว่าเราเคยมีปัญหากันก็ยังคิดถึงกัน ยังติดต่อกันเสมอครับ
 

.....การที่เราเป็นคนดีมีน้ำใจผมว่าเราจะอยู่ในทุกๆ สังคมได้อย่างมีความสุข โดยเฉพาะสังคมปัจจุบันด้วยแล้ว เรามักพบว่าน้ำใจเริ่มจะแห้งเหือด ไปทุกทีคนดีที่น่าไว้ใจก็มีน้อยลง ผมอยากให้ทุกคนมองย้อนไปเมื่อวันทำงานวันแรก เราในฐานะคนใหม่ ความต้องการที่จะให้คนเขารักเรา เราปฏิบัติตัวอย่างไร หรือถ้าเราจะจากเขาไปเราจะทำอย่างไรให้เขาคิดถึง ย้อนรำลึกแล้วก็ทำตัวให้น่ารักเหมือนอย่างเดิมและเพิ่มขึ้น ทุกๆคนในสังคมทำได้อย่างนี้เราจะอยู่กันได้อย่างมีความสุขครับ