เพิร์ธนี่ เธอเห็นพระ ตอน จบตรงจุดที่สว่างที่สุด
เมื่อเพิร์ธนี่ ได้ดื่มน้ำพุทธมนต์ที่พ่อแม่ลูกร่วมกันทำ โดยทำสมาธิภาวนา อาราธนาคุณของพระรัตนตรัย และนึกถึงบุญที่ได้ทำไว้ในพระพุทธศาสนา โดยมีพระของขวัญ พระมหาสิริราชธาตุเป็นเครื่องตรึกระลึกนึกถึง อาการปวดก็บรรเทาเบาลงจนเกือบๆจะหาย และเสร็จธุระจากงานฌาปนกิจคุณอา อีกทั้งได้คืนเครื่องรางของขลังที่ไม่อยากได้ รุ่งเช้าจึงเดินทางกลับบ้าน.
แต่ก่อนที่จะถึงบ้านก็ได้ระลึกนึกถึง พระมหาธรรมกายเจดีย์ พระมหาเจดีย์พระพุทธเจ้าล้านพระองค์ และมหาปูชนียาจารย์ ณ วัดพระธรรมกาย คลองสาม ที่ทุกคนรักเคารพเลื่อมใสศรัทธา และได้อาศัยคำสอน ที่สอนให้รู้จักเรื่องราวกฎแห่งกรรม เรื่องราวความจริงของชีวิต สอนให้มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งเป็นสรณะในการดำเนินชีวิต มีศีลสมาธิปัญญา เป็นหลักธรรม.
เพิร์ธนี่ได้เล่าว่า เมื่อเธอก้าวขาสัมผัสกับพื้นของวิหารคด ลานธรรมพระมหาธรรมกายเจดีย์พระมหาเจดีย์พระพุทธเจ้าล้านพระองค์ สัมผัสที่ 6 ของเธอก็สว่างขึ้นทันที.
ภาพเรื่องราวต่างๆเหมือนเทปวีดีโอที่กรอกลับแล้วเริ่มต้นฉายใหม่ ตั้งแต่ ผีขอความช่วยเหลือและเธอยกบุญให้ผี ทำให้ผีพ้นจากมนต์ดำที่กักไว้ ผีบางตัวหิวมากตามเธอมาถึงบ้านเคาะกระจกเพื่อขอบุญอีก แต่ที่สำคัญ มีผู้ที่กักผีเหล่านี้ไว้ ไม่พอใจเพิร์ธนี่ ที่ไปปลดปล่อยบริวารของเขา เหมือนไปลองดีกับเขา ซึ่งเธอเองไม่ทราบมาก่อนและทำไปด้วยความปรารถนาดี เพราะเห็นสัมภเวสีเหล่านั้นขอความช่วยเหลือ.
มาถึงภาพที่ไปช่วยคุณอา ให้พ้นจากการเป็นบริวารของผู้ที่เล่นของใช้ไสยศาสตร์ เวทมนตร์ สะกดวิญญาณ เพราะ สมัยคุณอามีชีวิตอยู่ ไปทำพิธีครอบครู รับของ ฝากตัวเป็นศิษย์กับสำนักเขา เมื่อละโลกเขาจะมารับวิญญาณคุณอาไปเป็นบริวาร
เพิร์ธนี่ก็เอาทำสมาธิภาวนานึกถึงบุญ และอธิษฐานจิตอาราธนาขอให้คุณของพระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์อันไม่มีประมาณ แล คุณของมหาปูชนียาจารย์วิชชาธรรมกายช่วยคุณอาให้หลุดพ้นจากมนต์ดำ บังเกิดความไม่พอใจอย่างมากกับเจ้าสำนักนั้น.
เธอเล่าต่อว่า สองสำนักนี้สื่อถึงกัน เหมือนเป็นชมรมสมาคมเดียวกัน และมีอารมณ์เดียวกันคือ เพิร์ธนี่ ไปลองดีกับเขา จึงส่งผีปอปมาบิดไส้เพิร์ธนี่ จนเธอได้รับความเจ็บปวดทรมานดังกล่าว.
ภาพที่เกิดขึ้นเพิร์ธนี่บอกว่า ชัดมากเหมือนดูหนังซีรีย์ภาพ 4 K เลย และเมื่อเธอได้กราบพระมหาธรรมกายเจดีย์ พระมหาเจดีย์พระพุทธเจ้าล้านพระองค์ สวดธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ตรึกระลึกนึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ในอายตนนิพพาน ด้วยใจที่ผ่องใส
อธิษฐานจิตอุทิศบุญ แผ่เมตตาให้สรรพสัตว์ สัมภเวสี และคู่กรรมคู่เวร อีกทั้งเจ้าสำนักและบริวารที่เธอเองไม่ได้มีเจตนาไปลบหลู่หรือลองของ ปล่อยบริวารของเขาออกจากที่คุมขัง จนทำให้มีความโกรธ อย่าได้อาฆาต พยาบาท จองเวร ซึ่งกันและกัน ขอให้สุขกายสุขใจ พบที่พึ่ง พบพระรัตนตรัย ดำเนินชีวิตถูกหลักวิชชาด้วยเทอญ.
สิ่งที่เธอพบเจอ ยากที่จะอธิบายให้ผู้ที่มีมิจฉาทิฏฐิ ไม่เชื่อเรื่องผี เรื่องตายแล้วไม่สูญ โลกนี้โลกหน้ามีจริง บุญบาปมีจริง การอุทิศบุญมีผลจริง ผู้เข้าถึงธรรมมีจริง ไม่รู้ ไม่เชื่อและไม่พิสูจน์ แบบนี้ยากจะเข้าใจได้ แต่สำหรับตัวเธอและครอบครัว ได้พบเจอดังที่เล่ามาและได้ทราบความเป็นจริง ทุกอย่างเมื่อมาอยู่ ณ จุดที่สว่างที่สุด
ที่สำคัญที่สุดความเจ็บที่ยังมีอยู่หายไปหมด เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะผีปอบที่แอบอยู่ในท้องเธอ เผ่นหนีไปทันที ที่เท้าเธอสัมผัสแผ่นดินอันศักดิ์สิทธิ์ จุดที่สว่างที่สุด สถานที่แห่งนี้สำคัญมาก ดังที่มหาปูชนียาจารย์ได้กล่าวตอกย้ำเสมอมา.
อวิชชาคือความมืด สรรพสัตว์ที่ตกอยู่ในอวิชชา ชีวิตก็อันตราย เปรียบเหมือนเดินอยู่ในที่มืด มองไม่เห็นอันตรายที่อยู่เบื้องหน้าและสองข้างทาง.
หากที่ไหนมีวิชชา วิชชาคือแสงสว่าง ชีวิตย่อมปลอดภัย เพราะเห็นได้แจ่มชัดว่า มีสิ่งใดขวางทาง เป็นอันตรายหรือเป็นประโยชน์ต่อการเดินทาง
อันว่าวิชชาคือสว่างนั้น สว่างไปถึงไหน เห็นไปถึงนั้น เห็นไปถึงไหนแก้ไขอุปสรรคไปถึงนั้น แก้ไขอุปสรรคได้เท่าไหร่ ความสุขก็เกิดขึ้นมากเท่านั้น.
เรื่องของเพิร์ธนี่ เธอเห็นพระ ก็เอวังด้วยจบลง ตรงจุดที่สว่างที่สุด ด้วยประการฉะนี้.
สวัสดี/เจริญพร
มนวีโร ภิกฺขุ
12 กรกฎาคม พุทธศักราช 2563
ณ วัดพระธรรมกายคลองสาม ปทุมธานี
ธรรมะริมทางไปที่สุดแห่งธรรม
