ธรรมะริมทาง ไปที่สุดแห่งธรรม

เพิร์ธนี่ เธอเห็นพระ ตอน เธอคือใคร.

                     มีผู้อ่านหลายท่านสอบถามมาหลังไมค์ว่าเพิร์ธนี่คือใคร มาติดตามกันเลย ยาวหน่อยนะ. แต่ขอบอกว่า พลาดไม่ได้.
   
                    ปกติจะเห็นผี เห็นสัมภเวสี เห็นกายละเอียด เท่าที่รวบรวมได้มีดังนี้.
   1. ตายไปเป็นผี
   2. มีสัมผัสที่ 6 (มักเกิดกับผู้ที่เคยอยู่ในสภาวะเฉียดตาย ตายไปชั่วขณะ จากอุบัติเหตุ ป่วยหนัก หรือ คนที่เกิดมาพร้อมด้วยโรคร้ายแต่ไม่ตาย)
   3. มีผีเข้าสิง หรือทำของตก ให้คนสนใจ เพื่อขอความช่วยเหลือ
   4. เคยเป็นญาติ มาปรากฏตัวขอให้อุทิศส่วนบุญ
   5. ทำสมาธิได้โลกียญาณ ได้โลกุตระญาณ อภิญญา มีทิพยจักษุ เข้าถึงจุตูปปาติญาณ รู้กำเนิดการเกิดภพภูมิของสรรพสัตว์

                    เพิร์ธนี่ เธอเป็นแบบมีสัมผัสที่ 6 จะเกิดขึ้นตอนใจสบาย จิตโล่งๆอาการเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น เหมือนอยู่ในภวังค์ แต่มีสติรู้ตัวตลอดที่เกิดสัมผัสที่ 6 จึงจำเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นได้ เหมือนฝันแต่เป็นฝันทึ่เป็นจริง รับรู้ได้สัมผ้สจับต้องได้.

                   เพิร์ธนี่ เกิดมาพร้อมด้วยโรคธาลัสซีเมีย หมอบอกว่าจะไม่โต อายุขัยสูงสุดไม่น่าเกิน14 ปี แต่ด้วยความรักของแม่ที่เป็นพยาบาล พ่อที่เป็นนักวิทยาศาสตร์ หาวิธีรักษาจนค้นพบว่าแพลงตอน สาหร่ายสไปรูลิน่าสามารถรักษาโรคนี้ได้ จึงลาออกจากงานที่กำลังรุ่ง ทุ่มสรรพกำลังทั้งร่างกายจิตใจและทุนทรัพย์ ปรับปรุงสายพันธ์ุทำวิจัยค้นคว้าหาข้อมูล ไม่ใช่เพื่อทำการค้า แต่เพื่อชีวิตของลูกที่รักยิ่งกว่าชีวิตตน จนมีสโลแกน ว่า "แพลงตอนเม็ดแรกสำหรับชีวิตลูกเรา เม็ดต่อไปเพื่อสุขภาพของทุกคน"
   
                    ปัจจุบันถึงจะมีสุขภาพแข็งแรง แต่ต้องระมัดระวังมากกว่าคนปกติ ปัจจุบันเธอจบปริญญาตรีจากประเทศอังกฤษ และช่วยกิจการของพ่อแม่ได้อย่างดี ปาฎิหารย์มีจริงสำหรับเพิร์ธนี่ เพราะความรักของพ่อแม่ที่เอาชีวิตเข้าแลกบวกกับบุญเก่าในตัวของเพิร์ธนี่เอง แบบเรียกว่าขนะด้วยบุญ ทุกวันนี้เธอจึงสั่งสมบุญทำทาน รักษาศีล เจริญสมาธิภาวนา จนบุญเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต.

                    เพิร์ธนี่ เข้าวัดพร้อมคุณแม่ตั้งแต่เด็กๆ เพราะคุณย่าดูดาวธรรม ดูธรรมะช่อง DMC โดยมีคุณแม่ดูเป็นเพื่อนย่า ่ทั้งสองต้องดูในห้องครัวเพราะความศรัทธาที่ยังไม่เสมอกันของสมาชิกในครอบครัว.
   
                    วันหนึ่ง DMC ดาวธรรมเกิดมีปัญหาจึงได้โทรมาที่วัด ให้ช่วยแก้ปัญหา บุญคงจัดสรรได้สนทนาเจอกันกับอาตมา และทำหน้าที่กัลยาณมิตรชวนมาร่วมงานบุญวันอาทิตย์  มาร่วมพิธีบูชาข้าวพระอาทิตย์ต้นเดือน ซึ่งย่าก็อยากจะมาอยู่แล้วหลังจากเห็นภาพพิธีดังกล่าวใน DMC จึงชวนลูกชาย ลูกสะใภ้ และหลานเพิร์ธ.ให้ขับรถพามาวัด.
   
                      ณ วันอาทิตย์ต้นเดือนหนึ่ง ในพิธีบูชาข้าวพระ สาธุชนคนเยอะมาก ศูนย์กลางพิธีอยู่หน้ารัตนบังลังก์ สภาธรรมกายสากล ขณะที่คุณแม่นั่งสมาธิตามเสียงพิธีกรรม เพิร์ธนี่ก็นอนอยู่ข้างๆคุณแม่ ซึ่งคุณแม่พยายามให้เธอนั่ง แต่ไม่ค่อยสำเร็จตามประสาเด็กอายุ 8 ขวบปกติไม่ค่อยจะนิ่งกันอยู่แล้ว.

                      เมื่อนั่งสมาธิกลั่นใจให้ใสแล้ว ถึงเวลา 10.30 น. เป็นช่วงสำคัญคือช่วงประกอบพิธีบูชาข้าวพระ มีเสียงนำบูชาข้าวพระ ดังขึ้นมีความตอนหนึ่งว่า ".... มหาปูชนียาจารย์กำลังคุมบุญ กลั่นเครื่องไทยธรรม ข้าวปลาอาหารหวานคาว กลั่นให้ใสเป็นของทิพย์ น้อมนำไปบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เหล่าเทวดาต่างก็อนุโมทนา และท่อธารสายบุญจากต้นแหล่งแห่งความบริสุทธิ์ก็เชื่อมสายบุญกับผู้มีบุญที่ร่วมประกอบพิธี ให้ทุกคนหยุดใจให้นิ่งๆทำใจให้ใสๆ อยู่ที่ศูนย์กลางกาย ให้เป็นภาชนะรองรับบุญใหญ่ กันนะจ๊ะ...."

                      เพิร์ธนี่ เธอก็สะกิดบอกกับแม่เธอว่า แม่ๆในท้องเธอมีองค์พระ เธอบอกขณะที่ยังนอนกลิ้งไปกลิ้งมา และบอกต่อว่ามีเทวดามากันเยอะเลยแม่ อีกทั้งยังมีท่อใสๆเป็นสายจำนวนมากจากฟ้า ต่อเชื่อมกับทุกๆคนที่นั่งสมาธิ เป็นท่อใสๆเหมือนท่อน้ำที่มีน้ำไหลอยู่ในท่อ แม้คนนั่งหลับก็มี แต่จะไหลน้อยกว่าคนที่นั่งสมาธินิ่งๆ เลย...
   
                      ยังความรู้สึกที่บอกไม่ถูก สิ่งที่ลูกสาวตัวน้อยที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบอก เหมือนกันคำที่ประธานสงฆ์ในพิธีกล่าว และเป็นสิ่งที่เธอกำลังค้นหา แต่ลูกสาวหาเจอก่อน หลังจากเหตุการณ์นั้น มีอีกหลายครั้ง บางครั้งกลายเป็น เพิร์ธนี่มีพระภายในตัวเป็นที่ปรึกษา ทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องปัญหาในครอบครัว ถามทุกเรื่องแต่จะไม่ได้คำตอบทุกเรื่อง เรื่องที่มักไม่ได้คำตอบคือเรื่องที่ไม่เป็นไปเพื่อประโยชน์ทำให้กุศลธรรมเจริญขึ้น.

                    หลังจากนั้นทั้งครอบครัวก็มาเป็นสาธุชน เดินทางมาร่วมงานบุญ ทุกงานบุญ แบบไม่ต้องลา ปิดบ้านปิดร้านมากันเลย เพราะ สิ่งที่เพิร์ธเห็นและอธิบายให้ ทุกคนได้ทราบนั้น คือ เด็กน้อยที่พึ่งมาวัด พึ่งได้มาฟังธรรม แบบนอนกลิ้งไปกลิ้งมาตามประสาเด็กที่กำลังต่อสู้กับโรคธาลัสซีเมีย คำพูดคำตอบของเธอเหมือน คำของพระมหาเถระที่มีพรรษากาลและมีธรรมะที่ลึกซึ้ง
    
                   ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจว่า หากมิใช่องค์พระภายใน ที่เธอเห็น แล้วเธอไปนำคำพูดที่เป็นอรรถเป็นธรรม แบบนี้มาจากไหน กัน ซึ่งเพิร์ธนี่เอง เธอก็ยืนยันว่า ถูกต้องแล้วครับ เป็น เช่นนั้นจริงๆ เธอจึงรักธรรมะและหวงแหนองค์พระภายใน หมั่นปฎิบัติธรรมทำสมาธิมาตลอด.

                  เรื่องราวความเป็นมาของเพิร์ธนี่ เธอเห็นพระ มีความเป็นมาอย่างนี้ ดังที่ได้ชี้แจ้งเล่าให้ผู้อ่านได้รู้จักกัน อ่านแล้วพิจารณาเป็นความรู้ติดแข้งติดขา ไม่ได้ใส่บ่าแบกหาม เป็นไปด้วยใจที่เป็นสัมมาทิฏฐิ 

                  ขอความเจริญรุ่งเรืองในธรรม จงบังเกิดมีแด่ผู้อ่านธรรมะริมทางไปที่สุดแห่งธรรม ทุกท่านทุกคน เทอญ.

สวัสดี/เจริญพร

มนวีโร ภิกฺขุ
18 กรกฎาคม พุทธศักราช 2563
ณ วัดพระธรรมกายคลองสาม ปทุมธานี

ธรรมะริมทางไปที่สุดแห่งธรรม