ทบทวนโอวาทคุณครูไม่เล็ก หลวงพ่อทัตตชีโว

รับพระของขวัญกับมือของหลวงปู่

                เมื่อพระเดชพระคุณหลวงปู่¹ของเรายังมีชีวิตอยู่เวลาใครมารับพระของขวัญจากท่าน แม้ลูกยังเล็กอยู่จะขอหลวงปู่เอาพระของขวัญไปฝากลูกด้วย หลวงปู่ไม่ยอมให้ฝาก ต้องให้เด็กมารับเอง 

                 พอได้ทราบอย่างนี้ ก็เลยมาถามคุณยายอาจารย์ของเรา²

                 คุณยายตอบมาชัดเจนเลยว่า “คุณ อย่านึกว่าเด็กไม่รู้เรื่องนะ เด็กรู้เรื่องเพราะมีบุญได้เกิดมาเป็นคนนี่ รู้เรื่องตั้งแต่ยังพูดไม่ได้เลยนะ พูดไม่ได้ก็รู้เรื่อง ความจริงนี่เด็กพูดได้ตั้งแต่เกิดนั่นแหละ 

                 เด็กน่ะ เกิดมาเขาก็พูดได้ แต่เขาพูดภาษาเด็ก ๆ กับเด็กน่ะเขาฟังกันรู้เรื่อง แต่ผู้ใหญ่ต่างหากฟังเด็กไม่รู้เรื่อง ก็ไปเหมาเอาว่าเด็กพูดไม่ได้ ความจริงน่ะเด็กพูดได้แต่ผู้ใหญ่ฟังไม่รู้เรื่องมันเป็นภาษาของเด็กเขา"

                 เพราะฉะนั้น หลวงปู่ของเรา ญาณทัศนะท่านแก่ไกล ท่านมองเห็น ไอ้เรามองไม่เห็น หลวงปู่ก็เลยบอกให้แม่เขา ถึงเด็กยังนอนแบเบาะก็ไปอุ้มมาด้วย ให้มารับกับมือเอง 

                 แล้วการรับกับมือเองนี่แหละสิ่งนี้จะฝังใจเด็กไปทั้งชาติละว่า พระของขวัญนี้เด็กได้มารับจากมือหลวงปู่เอง ยิ่งพอโตขึ้น คุณพ่อคุณแม่เล่าให้ฟังว่า พระของขวัญนี่รักษาไว้ให้ดีนะ หลวงปู่ให้ลูกกับมือตั้งแต่ยังนอนแบเบาะ 

                 ก็จะกลายเป็นการปลูกฝังให้มีความรักมีความเคารพในพระรัตนตรัย ตั้งแต่นอนแบเบาะตั้งแต่เล็กนั่นแหละ บุญได้ถูกปลูกให้เกิดขึ้นในใจลูกน้อยแล้ว

๓๐ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๘

¹หลวงปู่ (พระมงคลเทพมุนี(สด จนฺทสโร) หลวงปู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ)
²คณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกา จันทร์ ขนนกอยู่ ผู้ให้กำเนิดวัดพระธรรมกาย

หลวงพ่อทัตตชีโว