๒๗ สิงหาคม "วันธรรมชัย"
เมื่อสองเเขน ประคองไตร ไว้เเนบอก มวลหมู่มาร หวั่นสะทก สะท้านไหว
สิ้นเสียงคำ ขานนาค ออกจากใจ ทั้งภพไตร ดังสิ้นสุด การรอคอย
๒๗ สิงหา มากี่ครั้ง พ่อก็ยัง หยัดสู้ อยู่ไม่ถอย
เเม้หมู่มาร จะหาญหัก กี่มากน้อย คำว่าถอย หรือท้อ พ่อไม่มี
เเม้อายุ ลุถึงวัย ควรได้พัก เเต่พ่อยัง กรำงานหนัก ไม่หน่ายหนี
ตราบใดโลก มองไม่เห็น เเสงสุรีย์ พ่อยังคง สร้างบารมี เพื่อปราบมาร
ลูกๆต่าง ระลึกถึง คุณพระพ่อ เพียงย่นย่อ ทบเเผ่นฟ้า มากล่าวขาน
ทั้งทิพย์ธรรม ทั่วไตรภพ จบนิพพาน สุดประมาณ ที่จะเอ่ย เผยวจี
วันธรรมชัย เวียนวาระ มาถึงเเล้ว เหล่าลูกเเก้ว ไม่ต้องการ เกินกว่านี้
อยากเห็นพ่อ ที่รักยิ่ง กว่าชีวี มานำลูก สร้างบารมี เช่นวันวาน
ได้ยินเสียง ได้เห็นหน้า มองตาพ่อ คงเกิดก่อ ความสุขใจ มหาศาล
เเม้ต้องพลิก เเผ่นฟ้า จักรวาล คงเป็นงาน ที่เเสนง่าย ในบัดดล
กราบถวาย บุญญา เเด่พระพ่อ ที่ร่วมก่อ ร่วมสร้าง เเต่ปางหน
ขอติดตาม ตามติดพ่อ ด้วยสักคน ยากจักทน จะไม่ท้อ ต่อสิ่งใด
เป็นลูกๆ ที่ดี ของพระพ่อ ร่วมสานต่อ ปณิธาน อันยิ่งใหญ่
โลกต้องมี สันติธรรม ผ่องอำไพ ชีพมลาย พร้อมฟันฝ่า ... กว่าสุดธรรมฯ
สหพันธ์มหาเปรียญฯ
