อสัตบุรุษ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการ
พึงทราบว่าเป็นอสัตบุรุษ คือ
อสัตบุรุษ ในโลกนี้ เรื่องใดเป็นข้อเสียหายของผู้อื่น
แม้ไม่มีใครถาม ก็เผยเรื่องนั้น จะกล่าวอะไรถึงถูกถาม
มีใครซักถามเข้า ก็เล่าเรื่องอันเป็นข้อเสียหายของผู้อื่นเสีย
อย่างพิสดารเต็มที่ ไม่ให้บกพร่อง ไม่หน่วงเหนี่ยวทีเดียวฯ
อสัตบุรุษ เรื่องใดเป็นเกียรติคุณของผู้อื่น แม้ถูกถาม
ก็ไม่เผยเรื่องนั้น จะกล่าวอะไรถึงไม่ถูกถาม ถูกซักถาม
จังหน้าเข้า (ไม่มีทางเลือก) ก็เล่าเกียติคุณของผู้อื่นอย่าง
อ้อมเเอ้ม ไม่เต็มปาก อ้อมค้อม หน่วงเหนี่ยวฯ
อสัตบุรุษ เรื่องใดเป็นข้อเสียหายของตน แม้ถูกถาม
ก็ไม่เผยเรื่องนั้น จะกล่าวอะไรถึงไม่ถูกถาม ถูกซักถาม
จังหน้าเข้า ก็เล่าข้อเสียหายของตนอย่างอ้อมเเอ้ม
ไม่เต็มปาก อ้อมค้อม หน่วงเหนี่ยวฯ
อสัตบุรุษ เรื่องใดเป็นเกียรติคุณของตน แม้ไม่มีใครถาม
ก็เผยเรื่องนั้นขึ้นเอง จะกล่าวอะไรถึงมีคนถาม มีใครซักถาม
เข้า ก็เล่าเรื่องที่เป็นเกียรติคุณของตนอย่างพิสดารเต็มที่
ไม่ให้บกพร่อง ไม่หน่วงเหนี่ยวทีเดียวฯ
สัปปุริสสูตร มก. เล่ม ๓๕ หน้า ๒๒๘
