ระเบียงทัศนะ

.....ชีวิตคนเรานี่แปลกชอบหาเรื่องไม่สบายใจใส่ตัว ผมอยากเตือนตัวเองดังๆ และเผื่อแผ่สำหรับผู้ที่กำลังมีอาการเช่นเดียวกับผมว่าจงทำความเข้าใจให้ดี ระหว่างการให้ความหมายกับการให้ความหวังมันแตกต่างกัน ถ้าอยากเลือกใช้คำไหนกับใครสักคนต้องเตรียมตัวเตรียมใจเสียให้พร้อม เพราะในชีวิตคนเรามีอะไรมากมายครับ ที่ผ่านเข้ามาในวงจรชีวิตโดยเฉพาะผู้คน ผมบอกได้เลยว่าตั้งแต่เล็กจนโต เราทุกคนต่างแสวงหาคำว่า “เพื่อน” ทั้งเพื่อนแท้ เพื่อนตาย เพื่อนที่รู้ใจ และอีกหลายๆ ความหมายและนิยามของคำว่าเพื่อน
 

.....หากลองถามตัวเราเองทุกคนว่าเคยบ้างไหม ที่เรามีความรู้สึกดีๆ ที่ได้พบเพื่อนคนนี้ เพื่อนที่เราพร้อมจะรับรู้เรื่องราวปัญหาหนักใจซึ่งกันและกัน และพร้อมที่จะช่วยคิดแก้ไขให้ผ่านพ้นไปได้ ถึงแม้ว่าทั้งเราและเขาอาจต้องเหน็ดเหนื่อย และต้องทุ่มทั้งแรงกายแรงใจไปพร้อมๆ กันคนที่มีคุณสมบัติทำนองนี้และบังเอิญได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของวงจรชีวิตเรา ผมอยากให้ทุกท่านรักษาเขาไว้ให้ดีๆ เพราะการที่เขาได้คิดทำพูดกับเราเป็นพิเศษกว่าคนอื่นๆนั้น ต้องถือว่าเราเคยเกื้อกูลกันมาก่อน ผมไม่ได้นึกถึงเฉพาะคนรู้ใจแบบหนุ่มสาวอย่างเดียว แต่ผมหมายถึงเพื่อนสมัยที่เรายังเด็กไปจนถึงเพื่อนร่วมงานเลยทีเดียว และก็อย่าแปลกใจนะครับว่าเพื่อนประเภทนี้เราไม่สามารถหาได้ตามท้องถนนหรือซื้อหาได้ตามซุปเปอร์มาร์เกต และตลอดช่วงชีวิตหนึ่ง นั้นเราจะค้นพบเขาได้ไม่มากเสียด้วย เราจึงต้องรักษาเขาไว้ให้ดีไงครับ จงมองและปฏิบัติกันเขาให้เหมือนกับเขามีความหมายสำหรับเรา ให้เขาเป็นเพื่อนตามคำนิยามที่เราปรารถนา
 

.....แต่ก่อนอื่นผมคงต้องขอเตือนความปรารถนาที่คุณกำลังกำหนดเป็นกฎเกณฑ์หน่อยแล้วกันครับ อย่าสร้างความหวังให้เกิดขึ้นกับตัวเรา และตัวเพื่อนเป็นอันขาดเพราะความหวังมีอานุภาพแรงกว่าความหมายครับ หากเราสังเกตความหวังที่เรามีอยู่เราจะเห็นความอยากเป็นเจ้าของอยู่ในนั้น และเมื่อเราตั้งความหวังว่าเพื่อนต้องได้ต้องเป็นอย่างที่เราหวัง ผมบอกได้เลยว่าความสุขความสนิทใจ ความห่วงหาอาทร มันกำลังถอยห่างออกจากคุณไปในทุกขณะด้วยเช่นกันความพึงพอใจของคนเราบางทีอาจมองเหมือนไร้พรมแดนไร้ขีดจำกัด แต่ความเข้าใจเรื่องราวจากสิ่งรอบตัวทั้งคน สัตว์ สิ่งของในแต่ละคนนั้นมีไม่เท่ากันหรอกครับ ฉะนั้นหากอยากมีเพื่อนรัก เพื่อนที่รู้ใจ ได้มากๆ นานๆ จงทำความเข้าใจกับเรื่องของการให้ความหมายซึ่งกันและกัน และระมัดระวังการตั้งความหวังของเราและเขาให้ดี ไม่เช่นนั้นความหวังในความเป็นห่วงมากเกินไปอาจทำให้อีกฝ่ายหนึ่งหมดความอดทนลงได้ และถ้าการดำเนินชีวิตของเราเป็นเช่นนี้ผมบอกได้ตรงๆ เลยครับว่า เสียดาย! เพราะเพื่อนดีๆ หาง่ายซะเมื่อไหร่ล่ะครับจริงไหม ?