ระเบียงทัศนะ

หมดบุญหมดสิทธิ์

.....ขึ้นชื่อว่า ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ใครๆ ก็อยากได้อยากมีอยากเป็นทั้งนั้น เพราะสิ่งเหล่านี้จะช่วยเกื้อกูลให้การดำรงอยู่ในสังคมได้อย่างสบายใจสบายกาย โดยเฉพาะเรื่องความสุขนั้นผมเชื่อว่าไม่มีใครปฏิเสธแน่ๆ เป็นความต้องการชั้นสุดยอดของมนุษย์ไม่ว่าจะเป็นสุขกายหรือสุขใจในการดำรงอยู่ของมนุษย์ในสังคมเรามักจะสัมผัสกันอยู่บ่อยๆ กับสิ่งเหล่านี้ไม่ว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเองหรือคนรอบข้าง หากพิจารณากันดีๆ แล้ว จะพบว่าโอกาสที่ใครคนหนึ่งจะมีลาภก็ไม่ใช่เรื่องง่าย อย่างการถูกล็อตตารี่รางวัลที่หนึ่งต้องถือว่าเป็นลาภก้อนโต ซึ่งถ้าหากใครได้รับแล้วได้เป็นข่าวหน้าหนึ่ง กันเลยทีเดียว เพราะเขาคือผู้โชคดีเป็นหนึ่งในล้านคนที่จะได้รับลาภก้อนนี้ เรื่องยศตำแหน่งก็เช่นกัน หลายคนอาจมองว่าเป็นเรื่องราวเฉพาะกลุ่มสำหรับคนที่อยู่ในสายงานเช่นทหาร ตำรวจ แต่ความจริงอาจหมายถึงตำแหน่งในที่ทำงาน สังคม หรือบ้านเมืองใครจะรู้ว่าวันหนึ่งวันใดโอกาสดีๆอาจมาถึงเราโดยไม่รู้ตัวก็อาจเป็นได้

.....สำหรับเรื่องสรรเสริญนั้น ถึงแม้ว่าบางคนอาจดูเหมือนไม่ค่อยยินดีจะรับเพราะโดยอุปนิสัยชอบจะอยู่อย่างสมถะ เรื่องที่ใครจะมายกย่องสรรเสริญนั้นอาจดูเป็นเรื่องการสร้างความลำคาญใจให้มากกว่า ถึงอย่างไรก็ตามคำสรรเสริญย่อมดีกว่าคำนินทาแน่ๆถ้าจะให้เลือกสรรเสริญกับนินทา ไม่ว่าจะรักสงบชอบสมถะสักเพียงไหน ก็ต้องเลือกสรรเสริญเอาไว้ก่อนอยู่แล้วแต่ทั้งหมดนี้เราเองเป็นผู้รู้ดีที่สุดครับว่า เราไม่อาจสร้างทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นด้วยตัวเราเพียงลำพัง แต่ต้องเกิดจากแรงเสริมที่จะสนับสนุนให้การดำเนินชีวิตของเรามีลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ในการดำรงชีวิต ซึ่งแหล่งที่มาของสิ่งเหล่านี้ในทางพระพุทธศาสนาเรียกว่าบุญครับ คนเรามีบุญจะหยิบจะฉวยหรือทำอะไรก็ตามก็จะมีแต่ความสำเร็จ เราพูดติดปากเสมอสำหรับผู้ได้ลาภว่าเขาโชคดีมีบุญ เราพูดติดปากเสมอสำหรับผู้มียศมีตำแหน่งเสมอว่าเขามีบุญมีวาสนา เราจึงอาจรวมความทั้งหมดได้ว่าเราจะมีความสุขในการดำรงชีวิตอยู่ในสังคมได้เราต้องมีบุญ คนที่มีบุญจึงเป็นบุคคลที่มีสิทธิ์ในทุกๆ เรื่อง มีสิทธิ์ได้ทรัพย์ใช้ทรัพย์ มีสิทธิ์ในการดำรงตำแหน่งตามลำดับถึงขั้นบริหารประเทศ และทั้งหมดนี้จะต้องได้รับท่ามกลางเสียงยกย่องสรรเสริญ และเหนืออื่นใดเขาจะต้องอยู่กับสิ่งที่ได้นั้นอย่างมีความสุข
 

.....คนรวยล้มละลาย คนได้ตำแหน่งถูกปลด มีความสุขได้ชั่วข้ามคืนโอกาสก็จางหายไป คนที่อยู่ท่ามกลางทรัพย์สินเงินทองและบริวาร พร้อมมูลด้วยลาภ ยศ แต่ก็ยังหาความสุขไม่ได้ ผมเองได้ข้อสรุปง่ายๆ มีบุญก็มีสิทธิ์ หมดบุญก็หมดสิทธิ์ครับ ไม่ว่าลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ที่ได้มาจะมากน้อยเพียงใด แต่ถ้าหมดบุญก็หมดสิทธิ์ที่จะมีความสุขโดยชอบธรรมกับสิ่งเหล่านี้ครับผม!