ระเบียงทัศนะ

อย่างไหนทุกข์กว่ากัน

.....เคยสังเกตตัวเองไหมครับว่าความทุกข์ที่เกิดขึ้นกับตัวเรานั้นสาเหุตที่แท้จริงมันเกิดมาจากอะไรบ้าง เป็นต้นว่าความทุกข์อันเนื่องมาจากความรัก ทุกข์จากโรคภัยไข้เจ็บ ทุกข์จากความยากจนอดอยาก ทุกข์จากการเรียนและการงานและก็สารพัดล่ะครับ ที่เป็นผลจากการกระทำที่ตรงกันข้ามกับความสุขและความสมหวังเมื่อไม่นานมานี้ผมได้ยินแต่ข่าวการเสียชีวิต ข่าวอุบัติเหตุจนได้รับการบาดเจ็บ และที่เป็นทุกข์เบาบางที่สุดก็คงเป็นทุกข์จากข้าวของเครื่องใช้ถูกลักขโมยไป ความจริงแล้วชีวิตประจำวันของมนุษย์เราส่วนใหญ่มักจะประสบกับความทุกข์เสียมากกว่า ความสุขสมหวังเสียอีก ตื่นเช้ามาก็ทุกข์แล้วยิ่งถ้าต้องฝืนตื่นตอนอากาศดีๆยิ่งทุกข์ ปวดท้องหนักท้องเบาก็ต้องเข้าห้องน้ำเพื่อปลดทุกข์ แม้ออกจากบ้านขับรถขับราพบกับปัญหาจราจร รถติดก็ทุกข์เพราะเกรงว่าจะไปทำงานสาย เข้าทำงานแล้วเกิดปัญหาก็ทุกข์และเรื่อยเปื่อยไปจนกระทั่งเข้านอนนั่นแหละครับมีแต่ความทุกข์แวะเวียนเข้ามาในชีวิตเราอยู่ตลอดเวลา

.....ทุกอย่างที่กล่าวมาไม่มีใครปฏิเสธแน่ว่ามันคือความทุกข์แต่ถ้าจะมองกันให้เข้าใจกันจริงๆ แล้วความทุกข์เหล่านี้จะถูกปัดเป่าหรือแก้ทุกข์ได้ถ้าเรามองหรือเตรียมตัวแก้ไข ป้องกันความทุกข์นั้นได้อย่างถูกวิธีและทันกาล เอาแค่แก้เรื่องความกลัวไปให้ได้ ก็เท่ากับว่าเราแก้ทุกข์ไปได้หลายเปลาะลองพิจารณาดูนะครับว่าความตายกับความกลัวตายอย่างไหนทุกข์กว่ากัน ความเจ็บไข้ได้ป่วยกับความกลัวเจ็บไข้ได้ป่วยอย่างไหนหนักกว่ากัน ข้าวของสูญหายเมื่อโดนลักขโมยกับความกลัวจะถูกลักขโมยอีกล่ะ รู้ว่าเขาไม่รักเราแน่ๆ กับกลัวว่าเขาจะไม่รักจิตใจก็มีความทุกข์แตกต่างกันนะครับ มองกันง่ายๆ เมื่อความตายมาถึงจริงๆ ถ้าเราเตรียมตัวดีเข้าใจหลักในการดำเนินชีวิตผมเชื่อว่า เราผ่านจุดแห่งทุกข์นั้นไปได้สบายแต่ถ้าตราบใดเราละความกลัวไม่ได้ความทุกข์และความกังวลใจจะยิ่งสะสมและทับทวีคูณ ผู้ป่วยก็เหมือนกันผมเห็นผู้ป่วยโรคเอดส์ที่เขาทำใจได้ เขาจะเตรียมตัวเตรียมใจไม่เกรงกลัวความตายได้ผมว่าผู้ป่วยโรคเอดส์ที่มีความสุขก็มีเยอะนะครับผิดกับผู้ที่สงสัยจะเป็นทั้งที่ยังไม่ได้รับเชื้อเสียด้วยซ้ำกลับกลัวตายบางคนทุกข์ใจขนาดเสียสติ เสียอนาคตไปเลยก็มี

.....แม้ว่าคนเราทุกคนเกิดมาแล้วก็ต้องตายทุกคนก็ตาม ผมขอย้ำว่าความตายน่ากลัวกว่าความกลัวตายนะครับแต่คนส่วนมากมักทุกข์เพราะความกลัวตายเสียยิ่งกว่า ความตายจริงๆ ทันทีที่ความกลัวตายจางไปความตายอาจเป็นมิตรคนสุดท้ายที่จะทำความสงบและปัญญามาสู่ตัวเราก็ได้ คุณว่าจริงไหม?
 

นายตั้ม