ทน
ภาษิตของพระสัปปทาสเถระ
นับตั้งเเต่เราบวชมาเเล้วได้ ๒๕ ปี
ยังไม่เคยได้รับความสงบใจ เเม้ชั่วเวลาลัดนิ้วมือเลย
เราไม่ได้เอกัคตาจิต (ใจนิ่ง เป็นสมาธิ)
ถูกกามราคะครอบงำเเล้ว
ประคองเเขนทั้งสองร้องไห้ คร่ำครวญออกไปจากที่อยู่
ด้วยคิดว่าจักนำศัสตรามา
ชีวิตของเราจะมีประโยชน์อะไรเล่า
ก็คนอย่างเราจะลาสิกขาเสียอย่างไรได้
ควรตายเสียเถิดคราวนี้
เราได้ฉวยเอามีดโกนขึ้นไปนอนบนเตียง
มีดโกนเล่มนั้น เรานำเข้าไปจ่อไว้เเล้ว
สามารถจะตัดเส้นเอ็นให้ขาดได้
ขณะนั้น โยนิโสมนสิการก็เกิดขึ้นเเก่เรา
โทษปรากฏเเก่เรา
ความเบื่อหน่ายในสังขารก็เกิดขึ้นเเก่เรา
เพราะความเบื่อหน่ายในสังขารนั้น
จิตของเราหลุดพ้นเเล้ว
ขอท่านจงดูความที่ธรรมเป็นธรรมดีเถิด
วิชชา ๓ เราได้บรรลุเเล้ว
คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จเเล้ว
สัปปทาสเถรคาถา มก. เล่ม ๕๒ หน้า ๑๘๒
