เป็นนักศึกษาต้องฝึกฝน
เป็นนักศึกษาต้องฝึกฝน : นั่งกันดีขึ้นมั๊ย? (พระลูกชาย: เข้ากลางได้คล่องขึ้น สามารถเข้าไปเป็นได้มากขึ้น มีความสุขความบริสุทธิ์มากขึ้นและขยายได้รอบตัวครับ) มันต้องขยายได้รอบตัว ไม่อย่างนั้นมันไปไม่ได้ อย่าไปกังวลนะจ๊ะ ถ้ากังวลก็ผิดตั้งแต่เริ่มแล้ว ถ้าเราทำถูกตั้งแต่แรกก็จะถูกไปตลอดเส้นทาง แต่ถ้าไม่ถูกตั้งแต่แรก มันก็ไม่ถูกไปตลอด อย่าดันทุรังไป ตอนนี้เรามาเริ่มต้นใหม่ ถอยหลังแต่งดงาม เราย้อนกลับมาทำใหม่ จะทำให้เราชัดขึ้น คมขึ้น แล้วพอต่อๆไปมันจะชัด แจ่มแจ้ง หายสงสัยด้วยตัวของเราเอง เราจะเป็นนักศึกษาไปตลอดจนถึงที่สุดแห่งธรรมพอถึงที่สุดแห่งธรรมก็จบปริญญา เป็นนักศึกษาก็ต้องฝึกฝนนะทั้งฝึกทั้งฝน ฝึกเนี่ย ฝนเนี่ย ฝนเพื่อให้ดวงปัญญามันคม มันแหลม มันชัด แรกๆ ก็ฝืนให้ใจมาอยู่ตรงนี้ก่อน
ไม่ติดอะไรเลย : มันต้องไม่ติดอะไรเลย ไม่ผูกพันในคน สัตว์ สิ่งของ เพราะเราทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างมาแล้ว อย่างที่ว่าน่ะ "ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่งนิ่งอย่างเดียว" พอถึงจุดตรงนั้น ความสุข ความบริสุทธิ์ ความชัด ใส สว่าง มันจะมาเอง ต้องประคองให้ต่อเนื่อง แล้วเราจะมั่นใจหายสงสัยด้วยตัวของเราเอง จะไปนั่งที่ไหนก็ได้ พอถึงตรงนั้น ความไม่มั่นใจ ไม่แน่ใจ ลังเล มันมีอยู่ไม่ได้ ความไม่มั่นใจมันจะแทรกเข้ามาไม่ได้เลย จะเเจ่มแจ้งหายสงสัย ความมั่นใจจะเกิดขึ้นมาเอง ถ้าไม่มั่นใจต่อไปก็ดันทุรัง ชีวิตสุดท้ายในวัฏสงสารจะไม่ติดในอะไรเลย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ก็พิมพ์เดียวกันหมด จากตอนแรกอยากมี แล้วก็มีมาก มีทุกสิ่งทุกอย่างที่คนอื่นเขาอยากมี สมบูรณ์ในโลกิยะ พอมีก็รู้ว่ามันไม่มีอะไรเหมือนขึ้นไปถึงยอดเขาแล้วก็ไม่มีอะไร ลงดีกว่ามาแสวงหาความสุขภายใน เราต้องทิ้งสิ่งนี้เพื่อไปเอาสิ่งโน้น
ฝึกให้สมบูรณ์ : อย่าไปกังวล อย่าไปตกใจ หยุดให้สนิทต่อเนื่องอย่าเผลอ ตอนนี้เราหยุดมาได้ ๙๐ กว่าเปอร์เซ็นต์แล้ว บางรอบก็สมบูรณ์ บางรอบไม่สมบูรณ์ ให้ฝึกให้สมบูรณ์ เราเดินทางกันมาเกือบจะถึงจุดหมายแล้ว อีกนิดเดียวเท่านั้นเอง พอสมบูรณ์แล้วก็จะมั่นใจและมั่นคง
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๒
