บันลือสีหนาท

ลิงติดตัง

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย...

ภูมิภาคเเห่งขุนเขาชื่อหิมพานต์ ราบเรียบ น่ารื่นรมย์

เป็นที่เที่ยวไปทั้งของฝูงลิง ทั้งของหมู่มนุษย์ มีอยู่

ณ ที่นั้น พวกพรานวางตัง (ยางไม้เหนียวใช้ดักสัตว์)

ไว้ในทางเดินของฝูงลิง เพื่อดักลิง

ในลิงเหล่านั้น ลิงเหล่าใดไม่โง่ ไม่ลอกเเลก

ลิงตัวนั้นเข้าไปใกล้ตังนั้น ย่อมหลีกออกห่าง

ส่วนลิงใดโง่ ลอกเเลก

ลิงตัวนั้นเข้าไปใกล้ตังนั้น เอามือจับ มือก็ติดตัง

มันจึงเอามือข้างที่สองจับ ด้วยคิดว่าจักปลดมือออก

มือข้างที่สองติดตังอีก

มันจึงเอาเท้าจับ ด้วยคิดว่าจักปลดมือทั้งสองออก

เท้าก็ติดตังอีก

มันจึงเอาเท้าข้างที่สองจับ

ด้วยคิดว่าจักปลดมือทั้งสอง เเละเท้าออก

เท้าที่สองก็ติดตังอีก

มันจึงเอาปากกัด

ด้วยคิดว่าจักปลดมือทั้งสอง เเละเท้าทั้งสองออก

ปากก็ติดตังอีก

ลิงตัวนั้นถูกตรึง ๕ ประการอย่างนี้เเล

นอนถอนใจ ถึงความพินาศ ถึงความฉิบหายเเล้ว

อันพรานจะพึงกระทำได้ตามความปรารถนา

พรานเเทงลิงตัวนั้นเเล้ว จึงดึงออกทิ้งไว้ในที่นั้นเอง

ไม่ปล่อยไป หลีกไปตามความปรารถนา...ฯ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุนั้นเเหละ

เธอทั้งหลายอย่าเที่ยวไปในอารมณ์อื่น อันมิใช่โคจร

เมื่อเธอทั้งหลายเที่ยวไปในอารมณ์อื่น อันมิใช่โคจร

มารจักได้ช่อง

มารจักได้อารมณ์

ก็อารมณ์อื่น อันมิใช่โคจรของภิกษุ คืออะไร

คือ กามคุณ ๕ (รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส)

มักกฏสูตร มก. เล่ม ๓๐ หน้า ๓๘๙